พลิกชะตามาป่วนรัก

ล่า

ปลายยามเซิน ณ ตำหนักจวิ้นอ๋อง

อลิซ แลงค์ในร่างหลุนเหอจิ้งสวมชุดสีขาว งดงามราวกับนางเซียนผู้อ่อนหวาน ควบม้ากลับมาที่ตำหนัก เห็นลี่ลี่กลับมาแล้ว อนุผู้หน้าบวมเหมือนปลาทองอมลูกเทนนิสนั่งพักผ่อนอยู่ในศาลาชมเหมย อดีตชายาเอกจึงรีบรี่ตรงเข้าไป Say Hello ทันทีตามประสาสตรีที่มีมารยาท

“สวัสดียามเย็นอนุลี่ลี่” นางเอ่ยเสียงยียวน

“มีธุระอันใดกับข้ารึหลุนเหอจิ้ง ข้าคร้านจะเสวนากับชายาไร้ศักดิ์เช่นเจ้า” นางก้มอ่านหนังสือไม่มองหน้าชายาเอก

“ข้างามทั้งกายทั้งใจจะไปสวดมนต์ยังอารามจิ้นสือเสียหน่อย ข้าจะอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้าด้วยก็แล้วกัน จะได้ไปที่ชอบที่ชอบไว ๆ”

“หลุนเหอจิ้ง นางปีศาจ เจ้าทำร้ายข้าจนเจ็บหนัก ทั้งเสียโฉมเพียงนี้ เป็นเจ้าทีควรได้รับกรรม อุทิศส่วนกุศลให้ตนเองก็แล้วกัน” ลี่ลี่เริ่มโมโห

“แล้วที่เจ้าวางยาพิษข้าจนตายเล่า กุศลอันใดมันจะลบล้างได้ นางบาปเช่นเจ้าควรลงไปนอนในนรกได้แล้ว” หลุนเหอจิ้ง