รุ่งสาง ณ กระโจมขาวริมทะเสสาบฉางไห่
จวิ้นอ๋องเหยียนจื่อหยา นอนกอดก่าย ‘อดีต’ ชายาอยู่บนตั่งตัวใหญ่คลุมด้วยหนังเสือดำ ทั้งสองเสื้อผ้าหลุดรุ่ย หลังจากที่คิดว่าจะมาร่ำลา กลับกลายมาเป็นปรับความเข้าใจแบบพิเศษ แบบ make out (slang=kissing ,hugging) ทั้งคู่ for play ‘นัว’ กันอย่างดุเดือดกันไปหลายรอบ ไม่รู้มาร่ำลากันแบบไหน จึงจบที่นอนกอดก่ายกันอยู่ในกระโจม
หลุนเหอจิ้งขยี้ตา ลืมตื่นขึ้นมาในอ้อมแขน ‘อดีต’ สวามี เขาโอบเอวนางหลวมๆ นางมองหน้าเขา สบเข้ากับตาคมดุคู่นั้นที่มองจ้องอยู่ก่อนแล้ว เขาจุมพิตไปที่หน้าผากนางทีหนึ่ง
“ตื่นแล้วรึ นอนต่ออีกหน่อยเป็นไร พี่ยังกอดเจ้าไม่อิ่มหนำ” เขาเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“เจ้าค่ะ ท่านพี่หลับสบายดีรึไม่” นางยังงัวเงีย
“หากได้หลับไปพร้อมเจ้าทุกค่ำคืนเช่นนี้จะดีเพียงใด” เขากอดนางกระชับเข้าในวงแขน คลุมผ้าห่มผืนบางรัดร่างนางไว้
ร่างบางบดกายเข้าหาอ้อมอกอุ่น ยามเช้าอากาศค่อนข้
