ห้าเดือนต่อมา
วันพักผ่อน
“เดี๋ยวช่วยยก”
“อื้ม มาสิ”
มิราและคชากำลังช่วยกันจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นนี้ มันเหมือนกับดินเนอร์สุดหรูของทั้งสองเพราะอยยู่ริมทะเล ทั้งสองมาเที่ยวพักผ่อนเพราะโหมงานหนักมาด้วยกันหลายเดือน
ทุกอย่างถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างสวยงาม แต่คชากลับยืนมองแล้วขมวดคิ้วราวกับว่าบนโต๊ะอาหารมันยังไม่พอดี ในสายตาของเขาเหมือนมันขาดอะไรไปบางอย่าง
“มีอะไรหรือเปล่าคุณ?”
“ฉันว่าโต๊ะอาหารมันยังขาดอะไรไปอยู่นะ”
“ขาดอะไรคะฉันว่ามันก็เยอะแล้วนะ ฉันกลัวว่าถ้าเราทำเยอะกว่านี้ มันจะกินไม่หมดกันน่ะสิ” มิรามองสำรวจโต๊ะอาหารที่เธอเป็นคนจัด อาหารทุกอย่างทั้งสองเป็นคนช่วยกันทำเอง เพราะคชาก็เป็นคนที่มีฝีมือในการทำอาหารอยู่แล้ว
“มันขาดไวน์ไป เดี๋ยวฉันไปหามาให้” ว่าแล้วคชาก็เดินหายออกไป ไม่นานเขาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับขวดไวน์และแก้วอีกสองใบ
มิราเธอเองก็ไม่ได้แตะแอลกอฮอล์มานานแล้วเ
