ฉันกลับมาที่คอนโดของตัวเอง และร้องไห้อย่างหนัก เช้ามาสภาพฉันดูแทบไม่ได้ ตาทั้งสองข้างบวมเป่งใบหน้าซีดเซียว แน่นอนว่าฉันขาดเรียนในวันนี้ โดยที่ไม่ได้โทรบอกใครเลย ไม่ยอมรับโทรศัพท์ใครสักคน แม้กระทั่งข้อความจากขนมก็ไม่อ่าน ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะคุยอะไรกับใครจริงๆ ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่รู้ว่าแบบนี้มันเรียกว่าอาการของคนอกหักหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกดิ่งมากๆ ดิ่งจนไม่อยากจะทำอะไรเลย
มันร้องไห้ออกมาจนตอนนี้ไม่มีน้ำตาแล้้ว
เวลาผ่านไป…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันผงกหัวขึ้นมองเล็กน้อยก่อนจะนอนลงตามเดิม ไม่สนใจเสียงเคาะประตูนั้นเพราะคิดว่าเป็นแม่บ้าน ถ้าฉันไม่ตอบไม่ออกไปเดี๋ยวก็คงจะเงียบไปเองแหละ ที่คอนโดจะมีแม่บ้านมาคอยทำความสะอาดให้ทุกๆ สามวัน เพราะฉันไม่มีเวลาทำเอง
สักพัก…
ก๊อกก๊อกก๊อก!!
คราวนี้เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งและเคาะรัวๆ อย่างกับมีเรื่อง ฉันลุกจากที่นอนแล้วออกไปดูที่ตาแมว ก่อน
