ตุบ!
หญิงสาวถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนที่เธอจะรีบลุกขึ้นลืมเรื่องเจ็บปวดเอาไว้ก่อน จากนั้นก็เคลื่อนตัวไปอีกฝั่งของเตียง รีบวิ่งไปที่ประตูเพื่อจะหนีออกจากห้องนี้ ทว่าประตูมันถูกล็อคเธอไม่สามารถเปิดออกได้
"หึ! ต่อให้เธอจะเปิดประตูออกไปได้ เธอก็ออกไปจากคอนโดนี้ไม่ได้หรอก"
"...." มิราพยายามที่จะเปิดประตูไปให้ได้ โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเลย คิดว่าถ้าเธอออกแรงเพิ่มมากขึ้นมันก็คงจะทำให้ประตูเปิดออกได้
"ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ออกไปจากห้องนี้ไม่ได้"
"คุณจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ฉันไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรกับคุณแล้ว งั้นคุณก็ควรเลิกยุ่งกับฉันสิ รักษาคำพูดของตัวเองบ้างจะได้ดูน่าเชื่อถือมากกว่านี้" มิราหันไปต่อว่ายกใหญ่ด้วยความหงุดหงิด ทั้งๆ ที่คชาเป็นคนบอกเองว่าให้เธอเลิกยุ่งกับเขา พอเธอเลิกยุ่งกลับเป็นเขาที่ตามวุ่นวายกับเธอไม่ยอมเลิก
"ก็เห็นเธอทำตัวแบบนั้นฉันก็นึกว่าเธอขาย...ตัว"
