"ฮึก..."
คนตัวโตหยุดชะงักเมื่อมีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากหญิงสาวใต้อาณัติ ก่อนจะมองดูเธอที่ตอนนี้กำลังร้องไห้และมีน้ำตาไหลออกมา
"ร้องไห้ทำไม?"
"ร้องไห้เพราะสมเพชตัวเองไง เอาสิคุณอยากทำอะไรกับร่างกายของฉันก็เชิญเลย เพราะยังไงฉันก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืนคุณอยู่แล้ว" เธอไม่ได้ขัดขืนเขา ซ้ำยังนอนนิ่งปล่อยให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอได้ตามใจชอบ เพราะต่อให้เธอขัดขืนไปก็คงจะไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด
ทว่าคชากลับหยุดการกระทำของตัวเอง แล้วผละตัวลุกออกไปจากเธอ ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายให้กับเธอ ก่อนที่มิราจะหันตะแคงหนีไปอย่างรวดเร็ว
"ฉันขอโทษ..."
"...."
"เลิกร้องไห้ได้แล้วฉันไม่ทำเธอแล้ว" คราวนี้เขาพูดเสียงแข็ง แต่สายตาที่จ้องมองแผ่นหลังของหญิงสาวมันกลับอ่อนโยน เป็นแววตาอีกแบบที่เขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนแบบนี้เลยสักคนเดียว
"...." มิรานอนนิ่ง เธอได้ยินทุกคำพูดของคชาแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไรไป
"เธอไม่ได้รักฉ
