หลายวันผ่านไป
"สภาพแกนี่...ท่าจะเมาแล้วนะมิรา" พะพิมท้วงขึ้น เหมือนเห็นใบหน้าของมิราแบบใกล้ๆ เป็นจังหวะที่แสงไฟส่องมากระทบใบหน้าสวยพอดี แต่สภาพของคนถามก็ไม่ต่างอะไรจากสภาพของคนที่ถูกถามเลย ทั้งสองเมามายพอๆ กันเพราะเครื่องดื่มที่สั่งมาค่อนข้างมีแอลกอฮอล์สูง เพราะอยากลองดื่มแบบนี้ดูบ้าง แต่ก็ลืมไปว่าไม่มีใครคอแข็งเลย
ใบหน้าของมิราแดงก่ำตามสไตล์คนเมา และดูท่าจะเมากว่าครั้งไหนๆ เพราะเธอดื่มไปค่อนข้างมาก ไม่รู้ว่ามีเรื่องเครียดอะไรทำไมถึงได้ดื่มหนักขนาดนี้
"อืม..."
พะพิมและมิรานั่งอยู่ที่ร้านเหล้าสองคน ส่วนริตาที่บอกว่าจะตามมาทีหลังกลับหายเงียบไปไม่ได้ตามมาแต่อย่างใด ทั้งสองเลยต้องนั่งจัดการเครื่องดื่มที่สั่งมาไว้ให้หมด
"อึก...มิรา ระ เราสองคนจะกลับกันยังไงวะ" พะพิมถามเพื่อนข้างๆ ด้วยน้ำเสียงที่ยานคาง ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ตัว เพื่อมองดูว่าพอจะมีใครที่น่าไว้ใจหรือพอที่จะมีใครที่สามา
