มิราเพ่งสายตามองดูคนตรงหน้าดีๆ ก่อนจะพบว่าคนตรงหน้าของเธอคือคชา กับใครอีกคนก็ไม่รู้
"คุณมาได้ไง?"
"ไม่สำคัญหรอก เดี๋ยวฉันพาเธอกลับเอง"
"ไม่ได้ ฉันต้องพาพะพิมกลับก่อน"
"ไม่ต้องห่วง ไอ้นนท์พาเพื่อนของมิราไปหาโรงแรมอยู่ที"
"อ้าวเฮ้ยตอนแรกที่คุยกันไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า ทำไมโยนให้กูรับผิดชอบแบบนี้ล่ะ?"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันพาพะพิมกลับเองได้ ขอบคุณมากที่มาช่วย"
"แน่ใจหรอว่าจะกลับกันเองได้"
"อืม..." มิราพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปประคองพะพิม ทว่ารายนั้นกลับเซไปหาเพื่อนของคชาที่ยืนอยู่ไม่ไกล
"สภาพนี้ฉันว่ากลับไม่ได้หรอก เธอไปรถของฉัน ส่วนเพื่อนเธอเดี๋ยวเพื่อนของฉันจะพาไปส่งเอง ไอ้นี่ไว้ใจได้ มันไม่โรคจิตหรอกถึงหน้าตามันจะให้ก็เหอะ"
"ไอ้เหี้ย!"
คชาพามิราไปที่รถของเขาซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล ในขณะที่กำลังถูกพาเดินออกไปมิรายังคงหันมองเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง เพราะรายนั้นดื่มเข้าไปหนักเลย ไม่รู้ว่าจะเ
