บ่วงเสน่หาวิวาห์ลวง

ได้เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก...2

“เอ้า..เสร็จแล้วเหรอลูก” คุณดวงใจกล่าวกับอรินดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“เสร็จแล้วค่ะคุณยาย” อรินดาตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นกัน

“แล้วพี่เขาล่ะลูก” คุณดวงใจถามหาหลานชาย

“ขวัญไล่ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะ” อรินดาหน้ามุ่ยเมื่อเอ่ยถึงสามีหมาดๆ

“นั่นไง ตามินท์มาพอดีเลยยายกำลังถามถึงเราอยู่” คุณดวงใจยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของอรินดา นี่ดูท่าแล้วว่าเขมินท์คงไปกวนหญิงสาวอีกเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นใบหน้าสวยหวานคงไม่บูดบึ้งเช่นนี้เมื่อเอ่ยถึงเขมินท์

“ก็ทำไงได้ล่ะครับคุณยาย เมียไล่ไม่ให้เดินด้วย ผมก็เลยต้องเดินตามหลังช้าๆ” คนตัวโตทำท่าทางน่าสงสาร ซึ่งคุณดวงใจได้แต่ขบขันกับพฤติกรรมของหลานชายท่าน

“แล้วไปทำอะไรน้องล่ะ น้องถึงได้เหวี่ยงเราแบบนี้” คุณดวงใจเอ่ยราวกับตาเห็น

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับคุณยาย แต่หลานสาวคุณยายน่ะสิ ขี้งอนเอง” เขมินท์ยังแกล้งหญิงสาวไม่หยุด เธอได้แต่จ้องหน้าชายหนุ่มตาเขียวปั๊ด

“อาการแบบนี้ยายว่าไม่นานยายต้องได้อุ้มหลานอย่างแน่นอน” ผู้สูงวัยมองทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม ท่านมองไม่ผิด ดูเหมือนว่าเจ้าหลานชายของท่านเริ่มสนใจเพชรเม็ดงามเม็ดนี้เข้าให้แล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจว่าท่านกับอรินดาจะมาคุยอะไรกัน แต่วันนี้กลับตามเข้ามาถึงที่โดยไม่มีเหตุผลอะไร แบบนี้การตัดสินใจของท่านคงไม่ผิดแน่นอน

“ไม่หรอกค่ะคุณยาย” อรินดารีบปฏิเสธทันที

“ไม่เนี่ย...ไม่นานใช่มั้ย” เขมินท์กล่าวกับหญิงสาว ก่อนที่แววตาของชายหนุ่มจะแพรวพราวเมื่อจ้องมาที่ร่างบาง ผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนได้แต่ผุดยิ้มด้วยความดีใจ

“คุณยายขา อย่าไปฟังพี่มินท์เลยค่ะ วันนี้เราออกไปวัดกันดีมั้ยคะ ขวัญเบื่อขี้หน้าพี่มินท์” อรินดากล่าวชวนคุณดวงใจ เธอต้องการหลบหน้าชายหนุ่ม เพราะตั้งแต่ตื่นเช้ามา เขาก็ตามเธอราวกับเป็นเงา

"ก็ดีนะลูก หนูไม่ได้ไปวัดกับยายนานแล้ว มัวแต่ทำงานยุ่งๆ" คุณดวงใจลูบศีรษะเล็กดวยความเอ็นดู

"ได้ไงล่ะครับคุณยาย เมียไปไหนผมก็ต้องไปด้วยสิครับ" เขมินท์กล่าวด้วยน้ำเสียงยียวน

"ถ้างั้นคุณยายไปกับพี่มินท์นะคะ เดี๋ยวขวัญจะกลับไปเรียนทำอาหารกับแม่" เมื่อรู้ว่าคนที่เธอต้องการหนีกำลังจะร่วมเดินทางไปด้วย เธอจึงเปลี่ยนใจทันที

"ไม่ได้หรอกหนูขวัญ คู่แต่งงานใหม่ควรไปทำบุญด้วยกัน ยิ่งวันนี้เป็นวันเริ่มต้นของชีวิตคู่แล้วยิ่งต้องไป" คุณดวงใจรีบบังคับหญิงสะใภ้ทันที ท่านรู้ว่าอรินดาไม่อยากไปเพราะเขมินท์ แต่นี่มันเป็นโอกาสดีที่ทั้งคู่จะได้สานสัมพันธ์ ดังนั้นท่านจึงไม่พลาดโอกาสนี้

"แต่..คุณยายคะ" อรินดายังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ เธอก็ถูกปรามจากผู้สูงวัย

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น เดี๋ยวยายไปเปลี่ยนชุดก่อน แล้วเจอกันที่รถ" คุณดวงใจกล่าวจบก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้บ่าวสาวหมาดๆ ต้องเผชิญหน้ากันตามลำพัง

"สมใจพี่มินท์แล้วล่ะสิ ขวัญถามจริงเถอะนะพี่มินท์จะตามขวัญไปทำไม ในเมื่อสิ่งที่พี่มินท์ต้องการพี่มินท์ก็ได้ไปหมดแล้ว" อรินดาหันมาเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ได้เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก สำหรับคนน่ารักอย่างขวัญ เลิกงอแงได้แล้ว เราไปรอคุณยายที่รถดีกว่า" เขมินท์รั้งร่างบางของภรรยา เพื่อประคองเธอลุกขึ้น ก่อนจะจับมือของหญิงสาวแล้วพาเธอไปที่รถ

ในคราแรกหญิงสาวก็มีความกระฟัดกระเฟียด แต่เมื่อเห็นว่าทำเช่นนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอจึงยอมเดินตามเขาไปแต่โดยดี