กลายเป็นเบสที่เป็นฝ่ายอึ้งไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะกล้าพูดออกมาตามตรง
เชนแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะเดินกลับตึกยังฝากฝังคำพูดเอาไว้ "ถึงมึงไม่ให้กูก็จะเอา"
ดวงตาของเบสแดงก่ำเขาเก็บความรู้สึกบางอย่างที่กำลังสับสนวกวน
เลิกเรียน
"ตอนเย็นไปกินข้าวกันไหมน้องซาลาเปา" เชนรออยู่ตรงราวบันไดทางลงของห้องวิชาที่โนราห์เรียนเป็นคาบสุดท้าย "วันนี้อาจารย์ปล่อยช้าหรือไงเกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว"
"พอดีว่าหนูทำงานยังไม่เสร็จ ก็เลยนั่งอยู่ในห้องกับเพื่อนไม่กี่คน"
"ได้ข่าวว่าเรียนเก่งมาก หรือช่วงนี้ไม่ค่อยมีสมาธิ เครียดเรื่องอะไรหรือเปล่าเล่าให้พี่ฟังได้นะ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะว่าแต่วันนี้พี่ชวนไปกินข้าว ไปที่ไหนหรือคะ"
โนราห์ถามสงสัยเขาทำเพียงฉีกยิ้มให้ก่อนจะพาไปขึ้นรถยี่ห้อดังสีขาวเงาวิ้งวับต้องตาต้องใจให้กับผู้ที่บังเอิญผ่าน
ร้านชาบูหมาล่า
"เป็นยังไงร้านนี้ขึ้นชื่อเลยนะ" เชนถือเมนูหลังจากสั่งอาหารกับพนักงาน
"
