ทั้งคู่เดินมายังถนนที่ว่างเปล่า โนราห์ถือกระเป๋าสักพักก็หันไปพูดคุยกับเชน
"หนูคิดว่าพี่เป็นนักดนตรีเปิดหมวก ทำไมจู่ๆ ถึงได้มาเป็นอาจารย์สอนที่สถาบันภาษาได้ล่ะคะ"
"พี่เป็นอาจารย์ และ สอนอยู่ที่เกาหลีอีกสาขาหนึ่ง อีกอย่างตอนเล่นกีตาร์เห็นโนราห์มีความสุขพี่ก็เลยไม่อยากบอกว่าเล่นแค่ขำๆ"
"ที่สวนสาธารณะกลางค่ำกลางคืนเนี่ยนะคะ"
"ใช่ สงบเงียบดี ฮ่าๆ คืนนี้จะกินซาลาเปาอีกหรือเปล่าพี่จะได้ไปเล่นดนตรีให้ฟัง"
ตัวเล็กคิ้วขมวดก่อนจะส่งคำถาม
"พี่มีเวลาขนาดนั้นเลยหรือคะ ได้ข่าวว่าตอนนี้ก็มาเป็นอาจารย์สอนของที่นี่ ไม่เตรียมการเรียนการสอนแบบนี้ระวังจะโดนหักเงินเดือนนะคะ" คำพูดที่แฝงไปด้วยการหยอกเย้าทำให้เชนยิ้มออกมา
"พี่ก็เป็นหุ้นส่วนที่นี่เหมือนกันนะครับ ไม่ใช่ไอ้เบสคนเดียวที่มีเงิน"
"ถ้าอย่างนั้นหนูขอโทษนะคะที่คิดว่าพี่เป็นคนธรรมดาเล่นดนตรีเพื่ออยากหาเงิน"
"จะขอโทษทำไมโนราห์เคยบอกเองไม่ใช่หรือว่า
