บทที่52 อย่าเข้ามาSM+[คิดถึง..]ตอนสำคัญ

1290 คำ

เขาพยายามผลักดันตัวเล็กให้ติดชิดกำแพง แม้อีกฝ่ายจะดิ้นขัดขืนแต่ก็ไม่ย่อท้อ ใบหน้าทั้งคู่แนบชิดกันพ่นเสียงฟืดฟาดราวกับความต้องการเพิ่มพูนขึ้น เคว้ง! ห้องสมุดเงียบเชียบกำลังปิดปรับปรุงแต่เจ้าของอย่างผู้อำนวยการมีสิทธิ์ย่างก้าวทุกระเบียบนิ้วของสถาบัน เขาผลักตัวเล็กเข้าไปก่อนจะล็อคกลอนประตูโดยมีชั้นหนังสือสูงเป็นเกาะกำบัง จากนั้นความต้องการเข้าโหมกระหน่ำ ชุดนักศึกษาถูกกระชากจนกระดุมเม็ดหนึ่งหลุดร่วงหล่นกับพื้น ข้าวของถูกปัดกระจัดกระจายเขายกอุ้มวางตัวเล็กอย่างที่เคย มือหนาล้วงสอดเข้าใต้กระโปรงจีบรอบดึงกางเกงชั้นในสีดำสนิทก่อนจะโยนทิ้งพร้อมทั้งรูดซิปงัดท่อนลำยาวอาวุธร้ายกาจของตัวเอง "ผู้อำนวยการหยุดเดี่ยวนี้นะคะ!" โนราห์ร้องท้วง พยายามผลักอกแกร่งแต่เขากลับไม่ขยับเขยื้อน "เดี๋ยวใครจะมาเห็นเข้า ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ ฮึกกก" "ถ้าอย่างนั้นเธอก็ยอมรับสารภาพมาสิว่ามีใจให้กับฉัน แล้วเธอไปตกปากรับค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม