“จากที่เห็นตอนนี้ไม่มี ว่าแต่คุณดื่มอะไรมาหลังจากที่เอ่ยออกไปแล้วหรือเปล่า” นับดาวพูดจบก็หัวเราะเมื่อทิวามองมาทางเธออย่างคาดโทษฝากไว้ก่อน
ประภามองทิวาที่นั่งเล่นอยู่กับเทวาในศาลาหลังเดิมที่เขาเคยมานั่ง นับดาวเข้าไปช่วยประภาทำกับข้าวสำหรับมื้อเย็น
“วันนี้ดูเขาแปลกไปนะ และลูกด้วย” นับดาวที่ยิ้มอยู่หุบยิ้มทันควัน
“ดาวแปลกยังไงค่ะ” นับดาวถามกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เด็ดผักให้แม่ต่อไปอย่างเป็นปกติ
“ยิ้มละไมกันทั้งสองคน” นับดาวหันไปมองแม่ของเธอในทันที
“แม่” นับดาวลากเสียงยาวเรียกแม่ทันที เธอก็รู้ดีว่าไม่มีทางปิดบังต่อสายตาแม่ของเธอได้
“แม่ก็แค่เป็นห่วง ถ้าไปกันด้วยดีอย่างราบรื่นแม่ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เพราะเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร”
“ก็ไม่ราบรื่นอะไรมากหรอกค่ะแม่ อะไรจะเกิดก็ไปให้มันเกิดไป ค่อยๆแก้ถ้าแก้ได้ แก้ไม่ได้ก็ตั้งหน้ารับไปก็เท่านั้น” ประภาได้แต่นิ่งและมองเสี้ยวใบหน้าบุตรสาวของตน นิสัย
