มินตรา...
"กลัวจะไม่ได้ตื่นมาเจอวินไงพี่กลัวแค่นี้แล่ะพี่กลัวตัวเองตายแล้วจะไม่ไ่ด้เจอวินอีก" ที่ผ่านมาที่ฉันไม่ยอมผ่าตัดก็เพราะฉันกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วเจอหน้าเขาอีก มันคือความกลัวที่ฝังใจฉันมาตลอด
ฉันยังจำได้หลายสิบปีก่อนแม่กับพ่อพาฉันไปปรึกษาคุณอาหมอเรื่องผ่าตัดหัวใจ ตอนนั้นฉันนั่งรออยู่หน้าห้องแล้วได้ยินเสียงคนหลายคนกำลังพากันร้องไห้อยู่หน้าห้องห้องหนึ่งจับใจความได้ว่าคนที่เขารักเขารับการผ่าตัดหัวใจแต่การผ่าตัดไม่ประสบความสำเร็จทำให้เสียชีวิตขณะผ่าตัดพอได้ยินแบบนั้นมันเลยเป็นความกลัวฝังใจฉันมาตลอด ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันพยายามดูแลตัวเองกินยาสม่ำเสมอไม่เคยขาดตามที่อาหมอแนะนำเพราะฉันกลัว
"มุ่ยเธอรักฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ"
"ไม่รู้ว่ามากขนาดไหนแต่พี่รู้แค่ว่าพี่ไม่อาจรักใครได้อีก" ฉันบอกความรู้สึกของฉันเพื่อให้เขามั่นใจว่าฉันรักเขาอยู่ไม่เคยเปลี่ยน
"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่รักคน
