หลายวันต่อมา
เสียงเครื่องปรับอากาศภายในห้องประชุมส่วนตัวของคาสิโนยังคงทำงานตามหน้าที่ โต๊ะประชุมทรงสี่เหลี่ยมยาวสีเข้มตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องประชุม
เอกสารหลายปึกถูกวางเรียงอยู่ตรงหน้า ทว่าคนที่นั่งหัวโต๊ะกลับไม่ได้แม้แต่จะเปิดดู เจ้าพ่อหนุ่มเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มือเรียวยาวควงปากกาด้ามโลหะหมุนเล่นช้าๆ ปลายนิ้วแตะเบาๆ บนแฟ้มรายงานตรงหน้า แต่สายตาคมเข้มกลับไม่ได้จดจ่ออยู่กับตัวเลขหรือกราฟกำไรเลยสักนิด
ปกติคิรันคือนิยามของคำว่า ‘จิตสังหาร’ นั่งประชุมที ทุกคนแทบหยุดหายใจ หากแต่วันนี้นั่งนิ่งเหมือนคนถูกสาป สิงห์ลอบถอนหายใจ ถ้าจะคิดถึงนาเนียร์มากขนาดนี้ทำไมไม่รีบรู้ใจตัวเอง
การประชุมเริ่มต้นขึ้น…
“เราจัดโปรโมชั่นใหม่ตามที่คุณคิรันเคยสั่งไว้เมื่อสองเดือนก่อนครับ ผลตอบรับจากกลุ่มวีไอพีดีขึ้นทุกเดือน ผมเลยอยากเสนอว่า…”
“อืม” เสียงตอบรับเบาๆ ที่หลุดจากริมฝีปากคิรัน ไม่ได้บ่งบอกว่าเขาได้ฟังอะไร
