สามวันต่อมา
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ราวกับแต่ละวินาทีตั้งใจจะลงโทษหัวใจของเธอให้เจ็บช้ำซ้ำๆ ซากๆ
นาเนียร์ไม่ได้ข่าวจากคิรันนับตั้งแต่วันนั้น สามวันเต็มที่ไม่มีแม้แต่เงาเขาปรากฏให้เห็น ไม่มีข้อความ ไม่มีสายเรียกเข้า เหมือนเขาล่องหนหายไปจากโลกของเธออย่างเลือดเย็น
เธอใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ซ้ำไปซ้ำมา ตื่น กิน เดินวนในเพนท์เฮาส์ กดดูโทรศัพท์แล้วก็วางลงเหมือนเดิม
จนกระทั่ง…
ติ๊ง
เสียงแจ้งเตือนข้อความจากไอจีดังขึ้น คนที่ในหัวมีแต่คิรันรีบคว้าขึ้นมาดูเพราะคิดว่าเป็นเขาแน่ๆ แต่พอเห็นชื่อกลับต้องผิดหวัง
เกรซ : คืนนี้ออกกัน
เกรซ : ฉันรู้ว่าแกกำลังเครียด ออกมาปล่อยใจบ้างเถอะ เดี๋ยวฉันไปรับ
นาเนียร์ลังเลในตอนแรก แต่สุดท้ายก็ตอบตกลงอย่างง่ายดาย เพราะหัวใจที่แหลกสลายต้องการที่พึ่งพิง แม้จะเป็นการชั่วคราวก็ยังดี
นาเนียร์ : โอเค
Mar.L Club
แสงไฟสลัวปะปนกับเสียงดนตรีชวนโยกเบาๆ โต๊ะมุมโซนวีไอพ
