เนียร์หน้าซีดเผือดลงทันทีที่เห็นวรรณีปรากฏตัวในงาน ไม่ผิดตัวแน่นอน แม้อยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟ สูทสีดำเรียบแต่ตัดเย็บไม่พอดีตัว มือเล็กบีบกระเป๋าที่วางบนตักแน่น ก่อนจะลุกขึ้นหมายเดินหนี แต่ก็ช้าเกินไป…
หมับ!
“มึงจะหนีกูไปไหนอีก”
วรรณีตรงเข้าไปคว้าหัวไหล่ของนาเนียร์จากด้านหลัง ให้หมุนตัวหันกลับมาเผชิญหน้าอย่างไม่ไว้หน้าใครกลางงานเลี้ยงหรู น้ำเสียงที่ฟังกี่ครั้งก็รู้สึกอึดอัดทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ฝันไป
“ปะ…ป้ามาทำอะไรที่นี่” เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือชัดเจน
วรรณีกลอกตา หัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงอัดแน่นไปด้วยความแค้น
“หึ! กูตั้งใจมาหามึงน่ะสิ” ในเมื่อหาตัวยากก็ต้องพึ่งงานใหญ่ๆ แบบนี้นี่แหละ
หลายวันก่อนได้ยินข่าวว่าครอบครัวคิระ เศรษฐีที่มาสู่ขอนาเนียร์จะมาร่วมงาน ทำให้ไม่รอช้ารีบสมัครเข้ามารับจ๊อบเสริมเพื่อหวังจะได้เจอกับนาเนียร์ที่นี่
“ท่าทางเขาจะเลี้ยงมึงดีนะ สภาพมึงไม่เห็นดูจืดชืดเห
