วันต่อมา
(ลืมหรือเปล่าว่าวันนี้วันอะไร?)
“วันอะไรครับ” เขาลืมจริงไม่ได้แกล้งถาม วินาทีต่อมาได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจผ่านสาย
(วันนี้เป็นวันเกิดคุณยาย อย่าลืมไปหาท่านล่ะ ขี้ลืมทั้งพี่ทั้งน้อง เมื่อกี้แม่ก็เพิ่งโทรไปบอกเจ้าครินทร์)
“จำได้แล้วครับ” ถ้าแม่ไม่เตือนคงลืมสนิทว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณยาย ทุกๆ ปีแม่กับพ่อจะบินไปฉลองวันครบรอบแต่งงานที่ต่างประเภทตลอด หลังกลับมาค่อยแวะไปฉลองวันเกิดคุณยายย้อนหลัง ส่วนเขาทำหน้าที่ไปฉลองกับคุณยายในวันเกิดอยู่เสมอทุกปี ต่อให้ไม่ว่างก็ต้องว่าง
(พาน้องไปวันเกิดคุณยายด้วยสิ ให้น้องอุดอู้อยู่แต่ห้องคงเบื่อแย่)
แม่กำลังหมายถึงนาเนียร์…
“ยัยนั่นคงไม่อยากไป” เขาตอบราวกับอ่านใจนาเนียร์ออก แต่ใจก็ไม่ได้อยากให้ไปด้วย
(ลูกก็ลองชวนดู ยายถามหาน้องด้วย) ใครๆ ก็ต่างเอ็นดูนาเนียร์ทั้งนั้นยกเว้นคิรัน
“จะลองดูครับ” พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ รับปากพอส่งๆ
