มือเล็กจับลูกบิดประตูแล้วเปิดเข้าไปในห้องนอนของตัวเองโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนเดินตามมาติดๆ
แกร๊ก
เสียงปิดประตูเบาๆ ดังขึ้นข้างหลัง นาเนียร์สะดุ้งเฮือกหันขวับกลับไปตามสัญชาตญาณ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นคิรัน
“พะ…พี่คิรันตามหนูมาทำไม” หัวใจของเธอพลันสั่นไหวเมื่อเห็นเขาเดินตามมาด้วย
“คิดว่าฉันจะตามมาทำไมล่ะฮึ” เขาก้าวเข้ามาอีกก้าว น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงรอยหยอกเย้าแต่แววตากลับทอประกายอันตรายยิ่งกว่าเดิม
“หนูจะอาบน้ำ” เธอพูดพร้อมกับถอยออกห่างเขา มือเล็กกำชายผ้าเช็ดตัวที่คลุมตัวไว้แน่นจนข้อนิ้วซีดขาว
“พอดีเลยถ้าอย่างงั้นฉันจะอาบด้วย กำลังร้อนอยู่พอดี” คิรันหยุดยืนตรงหน้า เว้นระยะห่างเพียงแค่เอื้อม ร่างสูงใหญ่มากกว่าหนึ่งช่วงไหล่บดบังทุกมุมมอง ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะโน้มลงมาใกล้จนปลายจมูกเฉียดผ่านแก้มใส
“พี่คิรัน…” นาเนียร์เรียกชื่อเขาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า
“ก็แค่ผัวอยากอาบน้ำ
