“อ้อ...ทำตัวเป็นพระเอกผู้เสียสละว่างั้น”
“ประมาณนั้นแหละ” แล้ววิทยาก็เปลี่ยนเรื่องพูด “แล้วแกจะย้ายมาทำงานที่โรงแรมนี้เมื่อไหร่”
“รายงานตัววันจันทร์นี้แหละ เริ่มงานจริงอังคาร แต่ฉันไม่เอาที่พักที่แกหาให้หรอกนะ มันใกล้ที่เที่ยวเกิน หนวกหู ว่าจะตระเวนดูพรุ่งนี้”
“แหม...หนวกหูแล้วชอบรึเปล่าล่ะ แถวนั้นผู้ชายเยอะนะแก โดยเฉพาะฝรั่งมังคุด ทุเรียน ลองกอง มีให้แกเลือกกินทุกชาติเลยนะยะ”
“เหรอ...ไม่รู้นะเนี่ย” สองคู่ซี้พากันมานั่งที่โต๊ะเล็ก ๆหลังเสาต้นใหญ่ แสงค่อนข้างสลัว แต่เป็นส่วนตัว เวลานี้ ลูกค้ายังไม่เยอะสักเท่าไหร่ ที่เดินขวักไขว่คือเด็กเสิร์ฟเสียมากกว่า
“แฟนฉันยังประชุมสัมมนาอยู่เลย อีกประมาณชั่วโมงกว่าจะเสร็จ เราสั่งอาหารมากินกันก่อนดีไหม”
“สัมมนาอะไรป่านนี้แก จะสี่ทุ่มแล้วนะ”
“งานเลี้ยงแหละ พวกขายตรงน่ะ” แล้ววิทยาก็รับเมนูจากเด็กเสิร์ฟมาเปิดดูอย่างอารมณ์ดี เพ็ญนภามองเพื่อนแล้วอดส
