Ep 5 ของหวาน
1096 คำ
PF : วันนี้เราแวะซื้อของก่อนเข้าบ้านพี่ไทม์ได้ไหมคะ
TM : ...
PF : หนูอยากทำขนมให้พี่ชิม
TM : แล้วจะค้างไหม
PF : อืม...บอกว่าจะไปติวหนังสือให้เล็ทตี้
TM : ฮึ
PF : ไม่ต้องมาขำนะเพราะพี่ไทม์ทำให้หนูต้องโกหกเลย
TM : เจ้าหญิงน้อยรู้จักเอาตัวรอดต่างหากครับ
PF : แล้ววันนี้จะกินอะไรคะ
TM : พ่อแม่พี่กลับมาแล้วคงต้องกินที่บ้าน
คนน้องไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรที่ต้องพบกับพ่อแม่ของคนพี่ เพราะตั้งแต่เธอจำความได้ก็เจอทั้งคู่บ่อยมากบางเดือนเจอบ่อยกว่าคนพี่เสียด้วยซ้ำ ตอนคนพี่ไปเรียนต่อที่อเมริกาเธอเองก็มากินข้าวที่บ้านคนพี่บ่อย ๆ เนื่องจากพ่อแม่ของเขาส่งรถไปรับมาแทบจะทุกครั้งที่ทั้งคู่ไม่ได้เดินทางไปไหน ก็เพิ่งจะมาตอนเธอรู้เรื่องหมั้นแล้วผู้ใหญ่อนุญาตให้ไปไหนมาไหนด้วยกันลำพังได้ เธอถึงได้อยู่ใกล้คนพี่มากขึ้นแบบคนรัก โดยไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยเหมือนตอนเธอเด็ก ๆ ก็เรียกได้ว่าเธอคือคนในครอบครัวของเขาไปแล้ว
Lc : อาทิตย์หน้ามีงานเปิดตัวคอนโดปุยฝ้ายไปด้วยกันนะลูก
TL : ก็ดีนะพาน้องไปออกงานด้วยบ้าง
Lc : เดี๋ยวให้พี่เขาพาไปดูชุดนะ
PF : หนูไปเองก็ได้ค่ะพี่ไทม์ไม่ค่อยว่าง
TM : ...
PF : เอ่อ...ไปกับพี่ไทม์ก็ได้ค่ะ
TM : ผมจัดการเองครับ
Lc : ปิดเทอมหน้าไปเที่ยวที่วิลล่าไหมลูกเดี๋ยวแม่ของคุณพ่อให้
PF : หนูไปได้หรอคะ....แต่พี่ไทม์คงไม่ว่าง
TL : ไม่ว่างก็ช่างพี่เขาสิเราไปได้เล็ทตี้ก็ไป
TM : ...
Lc : เทย์คิดอะไรอยู่รู้นะ
TL : เปล่าซะหน่อยเมียจ้าก็
คนพ่อแค่อยากแกล้งลูกชายตัวเองเท่านั้น เขารู้ว่าถ้าคนน้องไปคนพี่จะเริ่มจัดการเคลียร์งานอย่างแน่นอน แต่คนที่จะรับงานต่อแล้วไม่ได้ไปก็คือเจ้าแฝดทริสตัน TT กับ ทีแกน TG ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา เพราะเจ้าแฝดก็ทำงานกับ TM มาได้สักพักแล้ว ส่วนพ่อแม่ของว่าที่ลูกสะใภ้ก็ยิ่งพูดง่ายแค่เอาไปด้วยก็จบเรื่องเครื่องบินของ NOS ก็ยังมีที่นั่งเหลือเฟือ อีกอย่างลูกชายคนเล็กของหมอ PP ก็เรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำที่อังกฤษ ถ้าวันว่างตรงกันก็ให้บินไปเจอที่วิลล่าเลย ไม่เห็นมีอะไรยากลากไปทั้งครอบครัวนั่นละง่ายดี
TM : ขอตัวก่อนนะครับ
PF : งั้นหนูลานะคะ
TM : เดินดี ๆ มองทางด้วย
PF : หนูก็เดินดีแล้วนะ...ว๊าย
TM : ...
PF : ปล่อยหนูลงเดี๋ยวคนเห็นอายเขา
TM : ใครจะกล้ามอง
PF : ก็....
คนน้องที่พยายามหันซ้ายแลขวาว่าการ์ดของบ้านที่เคยยืนอยู่ตามจุดต่าง ๆ อยู่ตรงไหน แต่วันนี้ทุกคนกลับหายตัวไปไม่มีแม้แต่เงา เธอไม่รู้ว่าการ์ดจะไม่ยืนให้ TM เห็นระหว่างที่เขาเดินไปมาในคฤหาสน์เด็ดขาด จะมีที่เห็นก็คงแค่การ์ดคนสนิท 2 คนคือ ไอซิส IS กับ ดีน DN แล้วถ้าคนพี่เหยียบเข้าบ้านตัวเองเมื่อไหร่ แม้แต่ 2 คนนี้ก็ห้ามเข้าออกจนกว่าจะมีคำสั่งโดยตรงจากเขาคนเดียวเท่านั้น
PF : เดี๋ยวสิ...พี่ไทม์ให้หนูอาบน้ำก่อน
TM : ...
PF : พี่ห้ามคิดเลยนะ
TM : รู้ ?
PF : รู้สิ
TM : แล้วทำไมไม่รู้ว่าห้ามไม่ได้
PF : อื้อ....อ่ะ ไม่ได้หนูตัวเหม็น
TM : ก็ไม่
สุดท้ายกำปั้นเล็ก ๆ ที่พยายามจะทุบหน้าอกคนพี่ให้หยุดจูบเธอแล้วปล่อยเธอลงจากอ้อมแขนของเขา ก็ต้องหยุดมือแล้วเปลี่ยนไปเป็นเอามือคล้องคอเงยหน้ารับจูบจากคนพี่แทน ก่อนจะจบมื้อเย็นที่บ้านพ่อกับแม่เขาสั่งแม่บ้านให้มาจัดการเปิดน้ำใส่อ่างให้พร้อม เพื่อที่เขากลับเข้ามาจะได้แช่ตัวกับคนน้องเลย เทียนหอมกลิ่นเฉพาะที่คนน้องชอบถูกสั่งมาเติมไว้เต็มจำนวนเสมอ แม่บ้านจะต้องเตรียมจุดให้ครบทุกมุมของบ้าน เพื่อให้คนน้องรู้สึกผ่อนคลายเวลาอยู่ที่นี่กับเขา
PF : พี่ไทม์
TM : ...
PF : หนูเขินนะ
TM : ฮึ
PF : อย่าขำสิ
TM : นั่งดี ๆ
ที่คนพี่สั่งให้นั่งดี ๆ เพราะตอนนี้เขาจัดการเอาคนน้องลงมาแช่ตัวกับเขาได้สำเร็จ เพราะเขานั่งเอาหลังพิงขอบอยู่โดยมีเธอนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างแขนเขา พอเธอยุกยิกนิดหนึ่งสะโพกขาวเนียนกลมกลึงได้รูปมันก็ดันเข้ากับสิ่งที่กำลังแข็งขืนอยากจะเข้าไปในตัวเธอตอนนี้ แต่เขาก็อดทนเพราะอยากให้เธอแช่ตัวสบาย ๆ จนกว่าจะพอใจ มือหนาที่พยายามเก็บให้เป็นที่เป็นทางเพื่อจะไม่เอื้อมไปจับไปบีบหน้าอกคนน้อง ที่ถูกน้ำกระเพื่อมใส่เวลาเธอยกมือเล่นน้ำ เขาเลือกที่จะเอามือจับแก้วไวน์ไว้แทนแล้วก็จิบมันไประหว่างนั่งมองเธอ
PF : พี่ไทม์
TM : หืม
PF : ถ้าหนูเปลี่ยนเป็นนั่งหันหน้าเข้าหาพี่พี่จะว่าไง
TM : ...
PF : ไม่ได้หรอ
TM : ...
PF : ว้า...นึกว่าอยากมองหนูซะอีก
TM : อย่า
PF : อย่าอะไร...อย่าช้าอ่ะนะ
TM : อย่าซน
คนน้องรับรู้ถึงไอ้เจ้านั่นของคนพี่ก็มันแข็งจนทิ่มสะโพกเธอมาสักพักแล้ว ถ้าเธอปล่อยไว้นานกว่านี้เดี๋ยวคนพี่ของเธอจะขาดใจเอาได้ เธอเลยจัดการเสนอสิ่งที่คิดว่าคนพี่น่าจะชอบคือการลุกขึ้นแล้วหันกลับมาหาเขาช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ย่อตัวลงมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเขาแบบชิด ๆ ให้คนพี่ได้มองเธอเต็ม ๆ ตาแบบที่ในใจเขาอยากจะทำ อายก็อายแต่ยังไงก็ไม่รอดให้เขาจับกินอยู่แล้ว ก็สู้ทำให้คนพี่มีความสุขแบบอกแตกตายไปเลยจะได้จบ ๆ
- ผู้เขียน
