“เธอยั่วพี่”
“คะ”
นีรญาร้องเสียงหลง หญิงสาวไม่ทราบเลยสักนิดว่าเธอไปยั่วเขาตอนไหน ดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ฟอซโซกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกระซิบบอกแทบชิดกลีบปากนุ่ม
“ไม่รู้สิ แค่เธอมองพี่ มันก็เหมือนว่าเธอกำลังยั่วพี่แล้ว”
“นีรเปล่านะคะ”
นีรญาร้องปฏิเสธเสียงจริงจัง ทำเอาฟอซโซเกือบจะหลุดขำ ทว่าชายหนุ่มแสร้งตีหน้าขรึมอย่างวางมาด แต่นัยน์ตาสีเทาอ่อนฉายชัดว่าเขากำลังล้อเธอเล่น
“แกล้งนีรเหรอคะ”
นีรญาอยากจะทุบคนตรงหน้า ถ้าไม่ติดว่ามือของเธอตกอยู่ในพันธนาการของเขาแล้วละก็เธอคงทำมันไปแล้ว หญิงสาวไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยเย็นชา เขาจะพกความกวนประสาทเอาไว้มากขนาดนี้
ชายหนุ่มทำเพียงเลิกคิ้วขึ้นเป็นการตอบคำถามของหญิงสาว นีรญามองคนตรงหน้าด้วยสายตาวาววับ คนตัวเล็กกว่าย่นจมูกใส่เขา
“มีอะไรจคุยก็รีบคุยมาเถอะค่ะ นีรจะกลับห้องแล้ว พี่ฟลอนซ์รอนีรอยู่นะคะ”
“ยกห้อ
