“ช่วงสุดสัปดาห์นี้พี่ฟอซว่างไหมคะ”
นีรญาถามตอนที่ฟอซโซขับรถมาส่งเธอที่ทำงาน หญิงสาวใช้ดวงตากลมโตมองเขา ชายหนุ่มหันมามองเธอแว่บหนึ่งก่อนจะดึงสายตากลับไปที่ถนนเบื้องหน้าตามเดิม
“มีอะไร”
“นีรจะชวนพี่ฟอซไปเที่ยวค่ะ”
“ที่ไหน”
“นีรอยากจะไปเที่ยวแถวๆ ชายฝั่งอามัลฟี แถวนั้นวิวสวยดี แถมยังมีชายหาดให้ลงเล่นน้ำได้ด้วยค่ะ”
“แต่ถนนมันคดเคี้ยวมากนะ มีตั้งหลายพันโค้ง แน่ใจนะว่าเธอจะไม่เมารถ”
ฟอซโซทราบดีว่าถนนไปชายฝั่งอามัลฟีเป็นถนนที่ค่อนข้างคดเคี้ยว บางคนเรียกมันว่าถนนพันโค้ง ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากในการใช้ถนนเส้นนี้ ฝั่งหนึ่งของถนนเป็นน้ำทะเลสีฟ้าครามไกลสุดลูกหูลูกตาตลอดแนวยาวด้วยระยะทางประมาณสี่สิบกิโลเมตร ส่วนอีกฝั่งเป็นสิ่งก่อสร้าง จำพวกอาคารบ้านเรือน ที่พัก ร้านค้าต่างๆ ซึ่งสร้างอยู่ตามแนวเขาไล่ระดับไปจนเกือบถึงยอดเขา
“ไม่เมาหรอกค่ะ นีรเคยไปมาแล้วสองสามครั้ง นีรว่าที่นั่นวิวสวยแล
