“นีรเข้าใจจริงๆ ค่ะ”
พอนีรญาพยักหน้าแบบนั้น ฟอซโซก็เบาใจ ชายหนุ่มตั้งใจทำหน้าที่ของตนคือการขับรถต่อไป ทว่านีรญากำลังครุ่นคิดบางสิ่ง และเป็นสิ่งที่ตัดสินใจยากลำบากในชีวิตของหญิงสาวเลยก็ว่าได้
ฟอซโซจอดรถที่จุดชมวิวของเมืองโปสิตาโน่ ซึ่งตัวเมืองตั้งอยู่บริเวณเวิ้งอ่าวครึ่งวงกลม เมืองนี้เต็มไปด้วยบ้านเรือนฉาบด้วยสีนวลตาตั้งลดหลั่นกันมาจากเนินเขาลงสู่ทะเล ฟอซโซปล่อยให้นีรญาได้เก็บภาพอยู่พักใหญ่ ก่อนทั้งคู่จะเดินทางต่อ เพราะจุดหมายปลายทางอยู่ที่เมืองอามัลฟี เพราะจองที่พักไว้ที่นั่น
ในที่สุดทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางก็คือเมืองอามัลฟี ทั้งคู่นำกระเป๋าเข้าไปเก็บในที่พักซึ่งอยู่ติดริมชายหาด อาคารบ้านเรือนที่อามัลฟีไม่ได้ดูแตกต่างจากอาคารบ้านเรือนในเมืองโปสิตาโน่เท่าไรนัก เนื่องจากตัวอาคารบ้านเรือนตั้งลดหลั่นกันอยู่บนเชิงเขา และที่พักบางส่วนก็อยู่ติดริมชายหาด เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็สามารถลง
