สเพนดอเร่ ดีไซน์
“เอาตรงๆ เลยนะ หน้าตาแกดูหงอยเหงาเศร้าสร้อยอีกแล้วนะนีร เย็นนี้เราคงต้องคุยกันอย่างจริงจังแล้วนะ”
มาร์โคเท้ามือกับโต๊ะทำงานของนีรญา พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง นีรญาเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย ก่อนจะก้มหน้าลงตามเดิม สนใจแล็ปท็อปที่อยู่ตรงหน้าแทน
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่จะรีบทำพรีเซนเทชั่น พรุ่งนี้เราต้องนำเสนอแล้วไม่ใช่เหรอ”
นีรญาว่า สายตาของหญิงสาวยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอแล็ปท็อปตามเดิม มาร์โคเห็นเพื่อนไม่สนใจตัวเอง จึงเอื้อมมือข้างหนึ่งไปล็อกใบหน้าของนีรญา บังคับให้เพื่อนสบตากับตน
“ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปี และแกก็ไม่ใช่พวกสมองปลาทอง ฉันรู้ว่าแกจำได้ และก็จำได้ดีด้วย เพราะฉะนั้นอย่ามาตีเนียน เย็นนี้เราต้องคุยกัน และถ้าแกยังไม่ยอมเปิดปากแล้วละก็ ฉันจะง้างปากแกด้วยแอลกอฮอล์”
คราวนี้นีรญาตาโตเท่าไข่ห่าน หญิงสาวสั่นหน้ารัวๆ มาร์โคกระตุกยิ้มเหี้ยม ก่อนจะละมือจากใบหน้าของเพื่
