ตอนที่ให้คำตอบเลสซิโอทำท่านับนิ้วไปด้วย ทำเอาโมนิกาอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ฟอซโซเองยังยกยิ้มมุมปากให้กับท่าทางของเลขาหนุ่ม ส่วนเซเลน่านั้นกำลังลอบมองฟอซโซอย่างแนบเนียน
ดูเหมือนว่าโมนิกากับเลสซิโอจะคุยกันถูกคอ เพราะการพูดคุยของทั้งคู่ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารไม่เงียบเหงาจนเกินไปนัก จนกระทั่งอาหารถูกยกมาเสิร์ฟ เสียงสนทนาจึงเงียบลง
ฟอซโซจัดการตักอาหารเข้าปากไปได้สามสี่คำ เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นทำให้มือหนาที่กำลังตักอาหารเข้าปากชะงักลง ใบหน้าหล่อเหลาหันไปทางต้นเสียง
“แกจองโต๊ะไว้แล้วแน่ใช่ไหม ถ้าแกยังไม่จองฉันจะเปลี่ยนร้าน”
นีรญาบ่นกระปอดกระแปดตอนที่ก้าวเข้ามาในร้านพร้อมมาร์โค หญิงสาวมองปราดเดียวก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าร้านอาหารที่ดูหรูหราแบบนี้ ราคาอาหารต้องสูงลิ่วอย่างแน่นอน
“ฉันจองไว้เรียบร้อยแล้ว มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง แกจะกังวลอะไรนักหนา แกมากับใครให้รู้ซะมั่ง”
มาร์โคแสร้งทำเป็นยืดอกชกตัว
