บทที่6 คำสัญญาจากหัวใจ
1636 คำ
2 สัปดาห์ต่อมา
งานแต่งงานของลูกชายคนสุดท้องของมาดามแพทได้จัดขึ้นในคฤหาสน์รัสเตเรีย ซึ่งภายในงานจัดแบบประเพณีทางฝั่งเจ้าสาว เพราะแม่ของเซบาสเตียนก็เป็นคนไทยเหมือนกัน ตอนนี้เจ้าบ่าวอยู่ในห้องแต่งตัวซึ่งเสร็จตั้งนานแล้ว ทีนี้ก็รอให้พ่ออย่างราฟาเอลมารับตัวลูกชายสุดหล่อเหลาลงไปในงานสักที
"พร้อมหรือยังลูกเซบาส"
คุณพ่อเข้ามาหาลูกชายคนเล็กด้วยใส่ชุดพ่อเจ้าบ่าวจัดเต็ม เซบาสเตียนไม่เคยเห็นพ่อแต่งตัวแบบนี้เพื่อลูกเลย แม้แต่วันแต่งงานของพวกพี่ๆ ก็มีแต่คุณแม่แพทรับหน้าเป็นผู้ใหญ่แทน
"พร้อมครับคุณพ่อ ว่าแต่คุณแม่บังคับคุณพ่อมาหรือเปล่า ทำไมวันนี้แต่งตัวหล่อเกินหน้าเกินตาเจ้าของงานแต่ง ใครเขาคงจะคิดว่าคุณพ่อเป็นเจ้าบ่าวแทนผมซะแล้วนะครับ"
"งานแต่งของลูกชายคนสุดท้ายของตระกูลมาเฟียทั้งที จะให้พ่ออยู่เฉยไม่ไปงานแต่งพวกพี่ๆของลูกเหมือนแต่ก่อนคงจะทำไม่ได้ พิธีงานใกล้จะเริ่มแล้ว"
"ได้ครับคุณพ่อ" ริมฝีปากหนายิ้มแย้มอย่างมีความสุขใจ วันนี้คือวันที่เขาจะได้ครอบครองเธอทั้งหัวใจทั้งร่างกาย
เซบาสเตียนลงมาพร้อมกับคุณพ่อราฟลงมานั่งที่ที่เขาจัดไว้ให้เจ้าบ่าวนั่งเรียบร้อยต่อหน้าผู้ใหญ่ คุณแม่แพทเอ่ยชื่นชมต่อหน้าแขกอย่างปลื้มปิติ
"วันนี้ลูกเซบาสหล่อมาก นี่แม่ได้ลูกชายทั้งห้าคนหล่อเหลากันหมดเลยหรือเนี่ย แม่ปลื้ม" วันนี้เหล่าพี่ชายกับพี่สะใภ้ต่างก็แต่งตัวสวยหล่อสมเกียรติสมฐานะให้แก่งานแต่งงานของน้องชายคนสุดท้ายแล้ว
"แล้วนี่เจ้าสาวของผมมาหรือยังครับคุณแม่ ผมอยากเห็นแล้ว" เจ้าบ่าวเข้าไปกระซิบถามคุณแม่อย่างใจร้อนรนตามประสาวัยรุ่น แม่แพทแอบยิ้มอ่อน
"อีกไม่นานหรอกลูก เจ้าสาวของลูกต้องสวยมากแน่นอน จริงไหมคะคุณหญิงมาลาตี" มาดามหันไปถามคุณแม่ของเจ้าสาว
"แน่นอนค่ะ ลูกนิดของดิฉันต้องสวยงามมากๆ คุณมาดามแพทรอชมได้เลย" เพียงไม่ถึงนาทีก็มีเสียงเพื่อนเจ้าสาวร้องบอกพร้อมพาเดินมาจากขั้นบันไดบ้านลงมาชั้นหนึ่ง
"เจ้าสาวมาแล้วค่ะ"
แขกทุกคนที่รอชมความสวยสง่าของเจ้าสาวนิรชาต่างหันมามองเป็นตาเดียวที่ปรากฏอยู่บนขั้นบันไดของบ้านใหญ่ แม้กระทั่งเจ้าบ่าวที่มองอยู่ก็ต้องตกตะลึง
'สวย' ครั้งที่ไปลองชุดแต่งงานว่ายังสวยแล้วแต่พอมาวันนี้ยิ่งสวยเปล่งปลั่งมาก ยิ่งทำให้ผมอยากให้ถึงเวลาเข้าหอเร็วๆ
ใจเย็นๆเซบาสเตียน...
นัยน์นภาในชุดเพื่อนเจ้าสาวพาเจ้าสาวหนูนิดลงมาแล้วส่งตัวให้เจ้าบ่าวอย่างเขารับช่วงต่อเอง
"วันนี้เธอสวยมากหนูนิด สวยจนฉันแทบอดใจไม่ไหว" เสียงหนาแหบเพร่ากระซิบข้างหูเธอ สังเกตเห็นสีหน้าหวานแดงระเรื่อเพราะคำชมของเจ้าบ่าว
ช่างน่ารักน่าเอ็นดูอะไรเพียงนี้...
เจ้าบ่าว-เจ้าสาวมานั่งพับเพียบเรียบร้อย ตรงกลางมีค่าสินสองและแหวนแต่งงานทั้งสองวงตั้งอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย
"ตาเซบาส เริ่มพิธีแล้วจ๊ะ"
"ครับคุณแม่"
เซบาสเตียนยิ้มรับแก่แม่แพทพลางหยิบเอาแหวนเพชรน้ำงามที่เลือกเอาเองกับมือจากกล่องกำมะหยี่พลางเอ่ยคำสัญญาต่อหน้าเธอ
"ฉัน เซบาสเตียน รัสเตเรีย ขอสัญญาว่าจะรักและดูแลหนูนิดของฉัน จะมีเธอคนเดียวเท่านั้นและตลอดไป ขอให้เธอเชื่อใจผู้ชายคนนี้ที่รักเธออย่างจริงใจด้วยนะ" ทุกคำพูดกลั่นกรองออกมาจากหัวใจ ไม่มีคำหลอกลวงใดๆทั้งสิ้น
เจ้าบ่าวหยิบมือเรียวบางข้างซ้ายของเจ้าสาวก่อนจะสวมแหวนแต่งงานให้แก่นิรชาพร้อมก้มลงจูบบนหลังมือด้วยความรักสุดดวงใจ เพิ่งสังเกตสีหน้าแดงของเธอที่ขวยเขินกับคำบอกรักแน่นอน
"หนูนิดสวมแหวนให้พี่เขาสิลูก" คุณแม่เธอบอกกับลูกสาวที่นั่งนิ่งแข็งทื่อ
"ค่ะ"
นิรชาเพิ่งตั้งสติจากการใจเหม่อลอยคิดถึงแต่เจ้าลูกสองแฝด จนไม่มีสมาธิในพิธีงานแต่งตรงหน้าเลย
เขานึกแปลกใจ แต่งงานกับคนตรงหน้าแท้ๆแต่ในใจกลับเหม่อคิดถึงคนอื่น ชายหนุ่มอยากรู้นักว่าเธอคิดถึงใครนอกจากว่าที่ผัวตัวเอง!
"ฉัน นิรชา สิริตานันท์ ก็จะมีรักให้กับนายแค่เพียงคนเดียวและขอให้นายทำตามสัญญาที่นายพูดเอาไว้ต่อหน้าฉัน แค่นี้ฉันก็เชื่อใจแล้ว" เจ้าสาวพูดเสียงเหมือนไม่เต็มใจพลางสวมแหวนแก่เจ้าบ่าวตามพิธีรีตอง แค่นี้ก็ทำให้เขาพอใจแล้วละ
"ฉันรักเธอนะหนูนิด เจ้าหญิงของฉัน"
เซบาสเตียนเข้าไปจับมือเจ้าสาวแสนสวยกุมเอาไว้แน่นหนึบพลางหอมแก้มอมชมพูอย่างชื่นใจ สร้างความกรี๊ดกร๊าดของสาวๆแขกในงานมากมาย
"งั้นเรามาถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมเป็นตากล้องให้เอง" ริชาร์ดรับบทเป็นตากล้องจำเป็น ถ่ายรูปให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายและคู่บ่าวสาว
"เดี๋ยวก่อน เพื่อนเจ้าสาวของนิดล่ะ หายไปไหน"
นิรชามองหาเพื่อนนัยน์สุดที่รักของเธอ เมื่อกี้นี้ยังเห็นนั่งตรงโน้นอยู่เลย
"สงสัยทนอยู่ไม่ไหวเพราะเห็นภาพบาดตาบาดใจล่ะมั้ง ไม่ต้องสนใจหรอกมาถ่ายรูปกันดีกว่า" เขาเข้าไปกระซิบบอกเธอให้รู้กันแค่สองคน พลางเห็นเพื่อนของเธอเดินออกไปจากตรงนี้แล้ว
เท่านี้คงทำให้เพื่อนเธอหูตาสว่าง ว่าเขารักใคร!
END TALK เซบาสเตียน
.
.
.
Talk หนูนัยน์
นัยน์นภาทนเห็นเซบาสเตียนและเพื่อนรักแสดงความรักต่อกันแทบไม่ไหว จึงขอตัวเข้าไปนั่งพักที่ห้องนอนของตัวเองซึ่งอยู่ข้างบน นี่เธอไม่มีความหวังต่อคุณเซบาสใช่ไหม
"อึก! ฮือๆ" การแอบรักเขาข้างเดียวมันเจ็บแบบนี้นี่เอง ตอนนี้ทั้งเสียใจทั้งโกรธเกลียดตัวเองที่อ่อนแออย่างนี้
"อึก! ไม่! คนอย่างนัยน์นภาผู้เป็นหนึ่งเดียวมาตลอด จะมาแพ้ให้ยัยนิดเพราะผู้ชายไม่ได้ ฉันไม่ยอมแพ้แน่นอน คอยดูเถอะ!" ถึงแม้จะบอกว่าจะไม่เสียน้ำตาให้กับความรัก แต่น้ำตากลับไหลพานออกมาไม่หยุด
มือบางกำปั้นทุบความโกรธจนขีดสุดไประบายลงที่หมอนใบใหญ่พร้อมน้ำตาออกมาไม่หยุด ความเสียใจปะปนไปด้วยความโกรธแค้นทำให้คนที่กำลังเจ็บปวดใจหมดสติลงไปกับเตียงนอน มือยังกำแน่นอยู่เลย
หัวใจเจ็บปวดแทบเจียนตายทำให้เห็นภาพอะไรบางอย่างในความฝันที่ฝันเรื่องเดิมซ้ำๆซากๆ แต่ในฝันนี้มีภาพใหม่เกิดขึ้น
เธอเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นภาพอะไรกันแน่ เป็นภาพเลือนรางมองไม่เห็นชัด ภาพผู้ชายกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับฉันราวฝาแฝดกำลังคุยหรือทะเลาะกันอะไรสักอย่าง แต่เท่าที่รู้สึกได้คือฝ่ายหญิงสะเทือนใจและเสียใจกับการกระทำของผู้ชายคนที่รัก และไม่น่าให้อภัย
"อย่า อย่าให้เจอกันอีก อย่า"
นัยน์นภาพึมพำละเมอออกมาอย่างไม่ได้สติครบถ้วนสมบูรณ์ โดยไม่รู้ว่ายังมีน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว รู้สึกสงสารผู้หญิงในฝันที่โดนกระทำ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอกันแน่! หนูนัยน์ไม่เข้าใจ.....
END TALK หนูนัยน์
.
.
.
@ข้ามทวีปอันไกลโพ้น
ร่างชายหนุ่มที่นอนหลับพักผ่อนอยู่กลับต้องสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขา ตั้งแต่รอดตายจากเหตุการณ์โหดร้ายนั้น
"จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า"
"มีอะไรหรือเปล่าครับนาย"
ไคน์ มือขวาคนสำคัญของเขา เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทเห็นคุณชายรองกำลังผวาอะไรบางอย่างจึงเข้าไปถาม
"ฉันฝันถึงเธออีกแล้วไคน์ ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"
เขารู้สึกใจคอไม่ดี อยากจะกลับไปเปิดเผยตัวตนจะแย่ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แต่มือขวาของเขาห้ามเอาไว้ก่อนว่ายังไม่ถึงเวลาอันสมควร
"มันก็แค่ฝัน ไม่ใช่ความจริงซะหน่อย ผมว่านายพักผ่อนก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวจะไม่หายดีกลับไปปกป้องคนที่นายรักตามที่นายตั้งใจไว้นะครับ"
"ฉันรู้ว่ามันคงไม่มีวันนั้น ที่ฉันยอมมีชีวิตอยู่ได้ก็เพื่อล้างแค้นให้กับเมียฉันต่างหาก น้องนุชจะต้องไม่ตายฟรี!"
แววตาแข็งกระด้างแก่ศัตรูคู่อริ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันตายเพราะฝีมือพี่ใหญ่ แต่น้องมันก็ยังมีชีวิตอยู่ บารอนคนนี้นี่แหล่ะจะไปจัดการมันเอง!
_____________
Talk เซบาสเตียน
@โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง
หลังจากที่งานเลี้ยงแต่งงานจัดขึ้นเรียบร้อยแล้วสร้างความสนุกสนานและความประทับใจแก่แขกผู้คนที่เข้ามาแสดงความยินดีแก่ความรักกับเขาแก่เธอ ก็ถึงเวลาที่ผมรอคอยสักทีก็คือการส่งตัวเจ้าบ่าวสาวเข้าห้องหอ
"แม่กับพ่อขอให้ลูกสองคนมีความสุขมาก มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า แม่กับพ่ออวยพรได้แค่นี้แหล่ะจ๊ะ"
"ขอบคุณครับคุณแม่" หลังจากที่พ่อแม่ทั้งสองครอบครัวอวยพรกันเสร็จ เราสองคนก็เข้ามาที่ห้องหอทันที
สายตาคมกริบส่อเป็นประกายวาบวับแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อจะได้ครอบครองตัวเธอสักที หนูนิดของเซบาสเตียน....
- ผู้เขียน
