“แล้วตอนนี้ให้คนไปตามหาแล้วหรือยัง?” นายแพทย์ถามอย่างร้อนใจแต่รปภ.กลับส่ายหน้า
“กล้องจับภาพได้เมื่อเกือบชั่วโมงที่แล้วครับ ตอนนี้ผมคิดว่าเธอคงออกไปพ้นจากบริเวณของโรงพยาบาลแล้ว”
“พระเจ้า!” ใบหน้าของนายแพทย์ยิ่งเครียดจัด “เธอหนีออกจากโรงพยาบาลไปได้ยังไงทั้งที่ไม่สบายแถมยังตั้งครรภ์อ่อนอยู่อย่างนั้น”
“อะไรนะครับหมอ!” เสียงห้าวของคนมาเยี่ยมไข้ดังขึ้น ความตระหนกฉายออกมาบนใบหน้าของโคเลสนิก เขาตกใจมากกว่านายแพทย์เจ้าของไข้นับพันเท่า
“คุณหมอว่าอะไรนะครับ...เมื่อกี๊”
“ผมกำลังเป็นห่วงมิสไนต์ กลัวว่าเธอออกจากโรงพยาบาลทั้งที่ยังไม่แข็งแรงแบบนี้อาจทำให้กระเทือนถึงเด็กในท้องได้ เพราะจากการตรวจร่างกายเธอยังมีอาการอ่อนเพลียอยู่ แต่ที่น่าเป็นห่วงคือเธอกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณสี่สัปดาห์แล้วครับ”
“โอ...พระเจ้า...นี่เป็นความจริงหรือครับหมอ”
โคเลสนิกถามคล้ายรำพึงกับตัวเอง คำบอกเล่าทุกคำของนายแพทย์เหมือนอ
