“คุณเคยเป็นคนเก่ง ยาซาโน่ และผมก็เคยยกย่องคุณมาก่อน ผมเห็นวิญญาณนักสู้ในตัวคุณ ถึงตอนนี้คุณก็ยังคงเป็นกงโกโระ*สำหรับนักชกทุกคนที่คุณเคยผลักดัน”
(*กงโกโระ – นักรบแห่งตระกูลคะมากุระผู้เกรียงไกรแห่งบุรพทิศที่ล้มคนนับพันลงได้ในยุคซามูไร)
“ฉันอาจเคยมีช่วงเวลาแบบนั้น แต่แกก็รู้ คีธ...ว่าตอนนี้ฉันเป็นแค่คนธรรมดาไร้เกียรติ ฉันเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและทำลายเกียรติยศของตัวเองด้วยความโง่เขลาสิ้นดี ใช่...ฉันโกรธแกมากที่ตอบแทนคำร้องขอของฉันด้วยการรวบกิจการของไนต์ โปรดักชั่นและให้ฉันเหลือหุ้นอยู่ในบริษัทแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ ในเวลานั้นฉันหน้ามืด คิดอย่างเดียวเท่านั้นคือฉันต้องแก้แค้น ฉันลืมไปว่าเคยทำอะไรกับใครไว้บ้าง พอเจอกับตัวเองฉันก็เลยกลายเป็นคนพิการ หูหนวกตาบอด โทษความผิดให้เป็นของคนอื่น”
“ผมดีใจที่คุณสำนึกได้ แต่ถ้าไม่มีคุณก็คงไม่มีอาคิลลาในวันนี้”
ยาซาโน่ถอนใจ “คีธ...ฉันมันคนบาป ถึงตอนนี้ฉันก็แทบไม
