“ไม่...คีธ...คุณจะทำอะไรพ่อฉัน”
“เขาเคยทำให้ชีวิตคนอื่นพังพินาศมาแล้วต่อหน้าคนทั้งโลก ครั้งนี้ก็เหมือนกัน...มันจะเป็นการถ่ายทอดสดครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์ที่คนทั่วโลก...จะไม่ลืมเขาเลย”
“พ่อ...ไม่...ไม่”
ทิพชยาออกรงผลักร่างสูงใหญ่ซึ่งเขาก็ยินยอมให้เธอวิ่งออกไปจากตรงนั้น หญิงสาวร้อนรนในทุกวินาทีที่ก้าวไปตามโถงทางเดิน ตอนเดินตามยาซาโน่มาเมื่อครู่ทางเดินมันไม่ได้ยาวขนาดนี้ หญิงสาวเร่งรีบวิ่งกลับไปยังฮอลล์ขนาดใหญ่ ที่ซึ่งเกมการแข่งขันยังดำเนินไปตามกฎกติกาการชก
เสียงดนตรีและเสียงเชียร์ดังอยู่รอบ ๆ นัยน์ตาคู่สวยเหมือนมีฝ้าจาง ๆ ขวางกั้นในขณะที่ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความคิดอันสับสนอลหม่าน
ยาซาโน่ล่ะ...พ่อของเธออยู่ที่ไหน เธอจะพาเขากลับบ้านเพื่อหลีกห่างจากแดนประหารอันตรายแห่งนี้
“พ่อ...พ่อ” ทิพชยารำพึงกับตัวเองขณะเดินตรงไปยังที่นั่งด้านหน้า เธอเห็นแล้ว เห็นแผ่นหลังกว้างของยาซาโน่แล้วหากก็เดินไ
