หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
จนถึงตอนนี้เรย์อาร์ก็ยังไม่ฟื้นและยังคงรักษาตัวอยู่ในห้องผู้ป่วยวิกฤต ที่สำคัญงดเยี่ยม เชอรีนก็ยังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลและพยายามไปเยี่ยมเรย์อาร์ทุกวัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปเยี่ยมและเดินเหินไม่ค่อยถนัดก็ตาม แต่เชอรีนขอแค่ได้มาถามอาการของเรย์อาร์จากปากของน่านนทีก็อุ่นใจแล้ว
วันนี้หมออนุญาตให้เชอรีนกลับบ้านได้แล้ว เธอจึงแวะมาเยี่ยมเรย์อาร์ก่อนกลับอย่างที่ทำมาตลอดเจ็ดวันที่รักษาตัวอยู่ที่นี่
"วันนี้พี่เรย์อาร์เป็นยังไงบ้างคะ" คำถามแรกของทุกวันที่เจอหน้ากันถูกถามไปยังคุณหมอน่านนทีอีกวัน ซึ่งคำตอบก็ยังเป็นคำตอบเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากกว่า...
"เลือดที่คลั่งในสมองหายไปหมดแล้ว แต่อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บภายในหลายจุดเลยทำให้ยังไม่ฟื้น"
แม้เชอรีนจะเตรียมใจฟังคำตอบของหมอมาก่อน ทว่าเวลาที่ได้ยินหมอพูดแบบนี้หัวใจดวงน้อยมันก็หวิวๆ ไม่หาย
"น้องเชอรีนเองก็ยั
