คิดถึง

1701 คำ

@ โรงพยาบาล ด้านเรย์อาร์นั้นหลังจากได้รับการรักษาอย่างดีจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ อาการของเขาก็ดีขึ้นตามลำดับ ทว่ายังไม่สามารถเดินเองได้ แต่ก็ถือว่าการรักษานั้นได้ผลดีเป็นที่น่าพึงพอใจมาก ส่วนสภาพจิตใจนั้น น่าจะต้องพึ่งจิตแพทย์เหนี่ยวนำทางไปอีกพักใหญ่ "ยืนขึ้นอีกครั้ง ไหวไหมครับ อีกนิดนึง" เสียงของหมอกายภาพบำบัดที่กำลังเชียร์ให้เรย์อาร์พยุงตัวลุกขึ้นยืน ภายใต้อุปกรณ์ช่วยฝึกเดินซึ่งมีระบบพยุงน้ำหนักในตัว หลังจากที่วันนี้ฝึกเดินได้ใกล้จบเซทที่สามแล้ว "ไหว...ครับ" มือหนากำแฮนด์อุปกรณ์แน่น พยายามใช้แขนแกร่งดันน้ำหนักขาทั้งสองข้างให้ประคองยกขึ้น ทั้งๆ ที่ข้อเท้าทั้งสองเริ่มปวดตึงและหมดแรง "อึก..." เรย์อาร์จิกปลายเท้าลงแล้วหมุนส้นเท้าเพื่อลดอาการเกร็งทว่ามันกลับเจ็บปวดมากจนน้ำตาเล็ด เขาไม่อยากละความพยายามแต่สังขารมันกลับไม่ให้ความร่วมมือ "โอ๊ย!" พรึ่บ! สุดท้ายก็ต้องทิ้งตัวลงปล่อยให้เป็นหน้าที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม