หลายวันต่อมา
@ บนรถ
ในที่สุดวันสอบก็มาถึงสักที เชอรีนได้หยุดพักอ่านหนังสือหลายวันก็มั่นใจมากขึ้น อิจฉาก็แต่เรย์อาร์ที่ส่งโปรเจกต์เสร็จก็จบการศึกษาเลย ไม่ต้องมาสอบเหมือนกับเธอ
"ผมไม่ว่าเลยครับ ช่วงนี้งานผมยุ่งมาก"
เชอรีนนั่งลูบหัวเจ้าวุ่นที่นั่งอยู่บนตักเล่นแก้เครียด ทำเหมือนไม่ได้ยินเรื่องที่เรย์อาร์กำลังคุยกับน้าของเขาตั้งแต่ออกจากผับกระทั่งใกล้ถึงมหาวิทยาลัย เรย์อาร์ก็ยังหาข้อสรุปเรื่องงานของเขากับน้าไม่ได้
"ผมบอกคุณน้าแล้วไงครับ ว่าไม่ได้"
(หลานรู้ไหมว่ามันกระทบต่องานของน้ามากแค่ไหน เครื่องจักรลงพื้นที่แล้วน้าจะต้องดำเนินงานต่อนะเรย์อาร์)
"เครื่องจักรลงพื้นที่ไปได้ยังไงในเมื่อผมออกคำสั่งให้ยุติการรื้อถอน ทำไมคุณน้าถึงยังไม่หยุดอีก"
(ก็บอกแล้วไงว่าน้ารับงานคุณเหอมาแล้ว หลานจะมาทำแบบนี้กับน้าไม่ได้)
"นี่คุณน้ามั่นใจได้ยังไงว่าพวกนั้นมันเอาเงินสะอาดมาลงทุน"
(นี่มันเป็นโครงการของน
