หลังจากงานฌาปนกิจจบไปได้อาทิตย์หนึ่ง ลลิตากลับเข้าบริษัทอีกครั้งและจัดการไล่ทุกคนออกที่เป็นคนของกวิน และเรียกพนักงานชุดเก่ากลับมา ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ที่ไม่พอใจพอได้ยินเธอยื่นคำขาดถ้าไม่พอใจก็เชิญออกไปเธอจะซื้อหุ้นที่เหลือเอง ทุกคนถึงได้เงียบและทำหน้าที่ของตนต่อไปโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
“คุณคิดดีแล้วใช่ไหมครับตา” มือหนาจับมือเรียวของลลิตาขึ้นมาแนบแก้ม ที่หญิงสาวเรียกตนเข้ามาคุย
“ค่ะตาคิดดีแล้ว ไหน ๆ บริษัทก็อยู่รอดเพราะคุณ ตาจะให้คุณดูแล และยกหุ้นบริษัทให้”
“ผมไม่เอาหรอก ผมจะดูแลบริษัทแทนตาให้ ผมจะอยู่รอจนกว่าคุณจะกลับมา ผมไม่สนใจเปอร์เซ็นต์หุ้นอะไรทั้งนั้น ขอแค่ตากลับมาก็พอ กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง”
“ตาไม่ได้มาขอให้คุณหย่าซะหน่อยนะคะภาคิน” ลลิตาหัวเราะเมื่อเห็นชายหนุ่มทำหน้าเศร้าเหมือนคนจะร้องไห้
“ภาคินเข้าใจ แต่ผมทำใจไม่ได้จริง ๆ ที่จะไม่ได้เจอตาอีกครั้ง แต่ผมก็เข้าใจความรู้
