กานต์นั่งกุมมือบุณณดาไว้หลังจากไปส่งบิดาตัวเองรวมทั้งมารดาของบุณณดาและเพื่อนสนิท เสร็จ แม้อาการของบุณณดาไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่เขาก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี
“ขอโทษ ขอโทษที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ขอโทษที่ทำให้ต้องเจ็บตัวเพราะเฮีย ขอโทษจริงๆ” จุมพิตลงบนหลังมือบาง เลื่อนใบหน้าลงจุมพิตบนหน้าผากนูนเบาๆ
บุณณดาวางมืออีกข้างลงบนมือของกานต์และบีบเบาๆ เธอไม่ได้คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของกานต์หรือของใครทั้งนั้น
หากพูดตามหลักความจริง เธอนี่แหละคือคนสร้างเรื่องขึ้นมาเองตั้งแต่ต้น เธอร้ายกับขวัญก่อน เธอเป็นคนเริ่มก่อน ก็ไม่แปลกที่ขวัญจะอาฆาตแค้นและมาเอาคืน
“ไม่ใช่ความผิดเฮียสักหน่อย ไม่ต้องคิดมากนะคะ ต้องไม่ได้เป็นอะไรมากเลย แผลก็ไม่ได้ลึกและถูกจุดสำคัญ สงสัยตอนที่ขวัญแทง ต้องเบี่ยงตัวหลบได้ทันหรือไม่ก็มีกระเป๋าบังไว้เลยเข้าไม่ลึก”
“ต้องรู้ไหม ตอนเฮียเห็นขวัญแทงต้อง เฮียนี่แทบจะบ้าเลย แทบจ
