“ตกลงที่พามาที่นี่มีเรื่องอะไรจะพูดกันแน่ เริ่มสักทีสิ” กว่าจะข่มอารมณ์ความรู้สึกอันฟุ้งซ่านไปดาวอังคารให้กลับมายังโลกมนุษย์ได้สำเร็จก็ใช้เวลาอยู่นานพอสมควร
คนถูกถามยิ้มออกมาอีกครั้ง รอยยิ้มที่เห็นคราใดหัวใจของบุณณดาก็สั่นไหวไปเสียทุกที่ ไม่รู้เขาจะทำให้หัวใจของเธอทำงานหนักไปถึงไหน แค่นี้เธอก็จะไม่ไหวแล้วนะ
“แค่อยากอยู่ใกล้ๆ อยากอยู่กับต้องสองต่อสอง”
“แต่ฉันมีงานต้องทำ”
“ค่าตัวต้องเท่าไหร่พี่จ่ายให้” คนฟังถึงกับลมออกหู ใบหน้าแดงก่ำอารมณ์โกรธพลุ่งพล่านไปทั่วร่างจนเงื้อมือขึ้นฟาดเข้าใส่ใบหน้าของกานต์ไปเต็มแรง
เพี๊ยะ!
คนที่ตั้งหลักไม่ทัน ไม่คิดว่าจะถูกตบจนหน้าหันถึงกับยกมือขึ้นมาจับแก้มตัวเองไว้ หันกลับมามองหญิงสาวด้วยความงุนงง
“ต้องตบพี่ทำไม”
“ยังมีหน้ามาถามอีกว่าตบทำไม ไม่ต่อยให้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว พูดออกมาได้ยังไงว่าฉันค่าตัวเท่าไหร่ ฉันไม่ได้ขายตัว จำเอาใส่สมองคุณเอาไว้ด้วย ไอ้ผู้ชา
