ไม่อยากเป็นแค่เด็กมาเฟีย

1 "สองล้าน" "สองล้านห้าแสน" "สามล้าน" การประมูลเริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด เพราะร่างบางที่ยืนตัวสั่นอยู่บนเวที เป็นสินค้าเกรดเอเป็นที่ต้องการของตลอด เธอ 'ขนมหวาน' สาวสวยน่ารัก ที่ถูกแม่เลี้ยงขายแลกกับหนี้ก้อนโต เธอถูกพวกชายฉกรรจ์ลากขึ้นรถมายังสถานที่แห่งนี้ พวกมันบังคับให้เธอแต่งตัวเซ็กซี่โชว์เนื้อหนัง แล้วขึ้นไปยืนบนเวทีในห้องมืดๆ ที่มีแค่แสงไฟส่องลงมาที่ตัวเธอ "สี่ล้าน" "ห้าล้าน!" หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ผู้คนที่เธอเห็นล้วนใส่หน้ากากปกปิดใบหน้า ยกเว้นเธอ ที่นี่ที่ไหน แล้วคนพวกนั้นเป็นใครกัน ความหวาดกลัวถาโถมเข้ามา ตัวเธอสั่นเทาแทบยืนไม่ไหว น้ำตาไหลไม่ขาดสาย แต่ตอนนี้จะมีใครสนความรู้สึกของเธอกัน พวกเขายังคงยกป้ายสู้ราคากันต่อ "ห้าล้านห้า" "หกล้าน" พวกขาหื่นกระเป๋าหนักต่างทุ่มเงินมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะอยากลิ้มลองแม่สาวน้อยที่ยืนตัวสั่นบนเวทีนั่น ตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวผ่องเนียนน่าสัมผัส ไหนจะหุ่นเว้าโค้งนั่นอีก พวกเขาต้องการครอบครองเธอ "มีใครให้มากกว่าหกล้านมั้ยครับ หกล้านครั้งที่หนึ่ง..." "สิบล้าน!" ปึก! "ปิดประมูล" และนั่นเป็นตัวเลขที่เธอถูกประมูลไป ร่างบางถูกพาลงจากเวทีไปขึ้นรถคันเดิม โดยชายฉกรรจ์กลุ่มเดิม พวกมันมีกันสี่คน ประกบเธอซ้ายขวาหน้าหลัง ไม่มีโอกาสปล่อยให้เธอได้หนี "จะพาไปไหน" ขนมหวานถามขึ้น เมื่อถูกพามาที่ท่าเรือ มีเรือสำราญเทียบท่าอยู่ มันใหญ่มาก เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกในชีวิต แต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่จะตื่นตาตื่นใจกับอะไรทั้งนั้น "เอาเธอไปส่งเจ้าของไง อย่าถามมาก รีบเดิน" ชายฉกรรจ์ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าตอบ แล้วเดินนำหน้าขึ้นไปบนเรือ ขนมหวานกวาดสายตามองอย่างสำรวจ บนเรือถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ผู้คนมากมายกำลังทำกิจกรรมต่างๆ กันอย่างสนุก พวกเขามาเพื่อพักผ่อน ยกเว้นเธอที่ถูกบังคับขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ "มันน่าลองก่อนส่งของจริงๆ" ผู้ชายที่เดินประกบข้าง ใช้หลังมือลูบไล้ใบหน้าหวาน มองด้วยสายตาหื่นกาม น่าขยะแขยงที่สุด! "อย่าทำให้เสียของน่า ได้เงินมามึงจะไปซื้อผู้หญิงอีกกี่สิบคนก็ยังได้" "ลูกพี่พูดแล้วนะ" พวกมันคุยกันหัวเราะอย่างชอบใจ ขนมหวานได้แต่เดินกำมือแน่น และมองไปรอบๆ เพื่อหาคนช่วย ต้องเป็นคนที่สามารถต่อกรกับพวกมันได้... ตึก ตึก ตึก! ทันทีที่มองเห็นผู้ชายตัวโต ผมสีเทา สวมเสื้อเชิ้ตสีแดงอันโดดเด่น ท่าทางน่าเกรงขามพร้อมกับบอดี้การ์ดส่วนตัว เธอก็พุ่งตัวออกไปและวิ่งไม่คิดชีวิตเข้าไปหาเขาทันที สัญชาตญาณมันบอกว่าผู้ชายคนนี้สามารถช่วยเธอได้! "เฮ้! เฮ้!!!! ตามไปสิวะ!" เพราะมัวแต่คิดถึงเงินก้อนโตที่จะได้ ทำให้พวกมันเผลอปล่อยให้หญิงสาววิ่งหนีไปได้ แต่พอรู้ตัวก็รีบวิ่งตามไม่คิดชีวิตเหมือนกัน ก็เธอคือเงินก้อนโตของพวกเขา หมับ! ร่างบางพุ่งตัวเข้าไปกอดแขนผู้ชายผมสีเทาด้วยตัวสั่นเทา พลางมองไอ้พวกเจ้าหนี้โหด ที่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำกันไม่ให้เข้าถึงตัวเจ้านายของพวกเขา ไม่ใช่ว่าพวกเขาตั้งใจปล่อยหญิงสาวเข้าถึงตัวเจ้านายได้ แต่ว่าพวกเขาทำงานพลาดต่างหาก! ไม่คิดว่าหญิงสาวบอบบางจะวิ่งเข้าไปกอดเจ้านายตัวเอง เลือกถูกคนสินะ เธอคิดในใจพลางกอดแขนล่ำแน่น หายใจหอบถี่อย่างหวาดกลัว คาเดนเจ้าของแขนล่ำ มองหญิงสาวที่ตัวสั่นเหมือนลูกนกด้วยสายตาเรียบนิ่ง ไม่อาจอ่านสายตาได้ว่าเขากำลังคิดอะไร "...เด็กของคุณคาเดนเหรอครับ" คู่สนทนาก่อนหน้าของคาเดนถามขึ้น คาเดน ผู้ชายคนนี้ชื่อคาเดน! "ค่ะ เด็กคุณคาเดน" เธอรีบชิ่งตอบก่อนจะถูกปฏิเสธ แล้วยิ้มบางให้ ทั้งที่ใจจะออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว "ไม่คิดว่าคุณคาเดนจะเอาเด็กมาด้วยนะครับ" คาเดนละสายตาจากลูกนกน้อยมองคู่สนทนา แต่ก่อนจะพูดอะไรออกไป บอดี้การ์ดของเขาก็เข้ามากระซิบบางอย่าง เขาตวัดสายตาไปมองชายฉกรรจ์พวกนั้น "จ่ายให้พวกมันไป แล้วพาเด็กของฉันกลับไปรอที่ห้อง" เขาบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เน้นคำว่า 'เด็กของฉัน' แล้วชายตาลงมามองลูกนกน้อย ที่เงยหน้าขึ้นมองเขา ทำให้สบตากันพอดี 'หล่อ' คำแรกที่ผุดขึ้นในหัวของขนมหวาน เธอเพิ่งเห็นหน้าเขาชัดๆ ก็ตอนนี้ "ครับนาย" บอดี้การ์ดชุดดำ รับคำแล้วผายมือเชิญหญิงสาว ขนมหวานกอดแขนล่ำแน่นกว่าเดิม ส่งสายตาขอร้อง เธอไม่อยากไปไหน แต่กลับได้รับสายตานิ่งๆ กลับมา เป็นสายตาเรียบนิ่งที่ทรงพลังและน่ากลัว ทำให้เธอต้องยอมปล่อยแขนเขา แล้วเดินไปกับบอดี้การ์ด นี่เธอ...หนีรอดแล้วจริงๆ ใช่มั้ย คนพวกนั้นจะไม่ตามมาแล้วใช่มั้ยนะ แล้วผู้ชายชุดดำพวกนี้ จะพาเธอไปที่ไหน ควรเดินตามไปหรือว่าหนีไปหาที่ซ่อนดีนะ รอจนกว่าเรือเทียบท่าแล้วหาทางหนีอีกที ขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอยู่นั้น ผู้ชายชุดดำที่เดินประกบหลังก็พูดขึ้น "ถ้าคุณไม่อยากถูกพวกค้ามนุษย์จับไปอีก ก็เชื่อฟังนายเถอะครับ" นั่นทำให้ความคิดหญิงสาวหยุดลงทันที พวกเขาพาเธอมาส่งที่ห้องสูทชั้นบนของเรือ แล้วออกไปทันที ปล่อยให้เธอเคว้งอยู่ในห้องขนาดใหญ่นี่คนเดียว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากหรือว่าเธอกำลังฝันอยู่นะ แม่เลี้ยงที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กเขาจะขายฉันจริงๆ งั้นเหรอ แต่ว่าเธอก็ได้ยินกับหู เห็นกับตาว่าแม่เลี้ยงขายเธอให้พวกเจ้าหนี้พวกนั้นจริงๆ "พ่อคะ แม่คะ หนูต้องทำยังไงต่อไป" ร่างบางมองขึ้นไปบนฟ้าถามพ่อกับแม่ที่อยู่บนสวรรค์ ทุกอย่างมันมืดแปดด้านไปหมด เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี เรือนี่ก็ไม่รู้ว่าจะแล่นไปที่ไหนเธอไม่รู้อะไรเลย ชีวิตนี้ของเธอช่างอาภัพนัก แม่ที่คลอดเธอออกมาเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเล็ก ส่วนพ่อก็เพิ่งมาเสียไปเมื่อสามปีก่อน ทิ้งให้เธออยู่กับแม่เลี้ยงสองคน ตอนนั้นเธอคิดว่าตัวเองยังโชคดีที่ยังเหลือแม่เลี้ยง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย