มาลีกระสับกระส่ายและร้อนรนจนต้องผุดลุกขึ้นจากเตียงนอน ก่อนตัดสินใจก้าวเงียบเชียบออกมาจากห้อง
“นั่นเอ็งจะไปไหนวะนังมาลี”
เสียงทุ้มกังวานของกำนันเสือที่ยังนั่งสูบยาเส้นอยู่ที่นอกชาน ร้องทักเมื่อเห็นร่างเอิบอิ่มของลูกสะใภ้ในชุดกระโจมอกด้วยผ้าถุง ก้าวออกมาจากห้องตอนกลางดึกซึ่งควรจะเป็นเวลาหลับนอน
“อุ๊ย... พ่อกำนันยังไม่นอนอีกหรือจ๊ะ”
มาลีตกใจ ไม่คิดว่าดึกดื่นป่านนี้แล้วกำนันเสือยังมานั่งสูบยาเส้นไม่หลับไม่นอน
“ข้านอนไม่หลับ... เลยออกมานั่งรับลมชมดาว”
กำนันเสือดึงผ้าขาวม้าที่คาดพุงเอาไว้ออกมาสลัดไล่ยุง มาลีพอจะเข้าใจอารมณ์ของพ่อม่ายไร้เมีย ไม่แปลกที่พ่อผัวคนนี้อาจจะรู้สึกว้าเหว่และเปล่าเปลี่ยวอารมณ์บ้างเป็นธรรมดา
“แล้วเอ็งล่ะ... ดึกป่านนี้ทำไมยังไม่นอนอีกหรือวะ”
กำนันเสือถามพลางพ่นควันยาเส้นสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศสีดำสลัว
“ฉันร้อนจ้ะพ่อกำนัน ว่าจะลงไปอาบน้ำสักหน่อย”
มาลี
