“เมียจ๋า...”
เสียงของรื่นกระเส่าสั่นไปด้วยแรงปรารถนา อาจเป็นเพราะฤทธิ์สุราที่สร้างความคึกคักขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด มือใหญ่พยายามรั้งร่างรัดรึงในชุดผ้าถุงกระโจมอกให้หันมาหา
“เอ็งน่ากินเหลือเกินมาลี... ช่วงที่ข้าไม่อยู่คงคิดถึงเอ็งมาก... เอ็งห้ามไปซุกซนให้ใครกินตับนะ”
รื่นกำชับพร้อมกับล้วงมือเข้าใต้ชายผ้าถุงสีแดงลายดอกพลิ้วบาง ลูบไล้ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาที่หน้าขา สำรวจเรียวขาขาวผ่อง ก่อนที่มือซุกซนจะไปหยุดขยี้ขยำคลึงคลำเนินเนื้อนูนแน่นรูปสามเหลี่ยมอูมทะลักขึ้นมาจากซอกขา
“ขอข้าดูให้ชัดๆ”
ผ้าถุงของมาลีถูกเลิกขึ้นไปกองเหนือเอว หล่อนเริ่มมีอารมณ์ จึงเอื้อมมือลงมาสัมผัสดุ้นเนื้อที่หว่างขาของรื่นที่ค่อยๆ เหยียดขยายตอบรับการปลุกเร้าของมือเรียว
มาลีเคยผ่านผู้ชายมาไม่น้อย ด้วยประสบการณ์สวาทที่ผ่านๆ มาทำให้หล่อนรู้ว่าความเป็นชายชาตรีของรื่นนั้นจัดอยู่ในกลุ่ม ‘เล็ก’ อย่างไม่ต้องสงสัย
“ข้าชอบน
