จอห์นอยู่เมืองไทนมานาน จากประสบการณ์ที่ผ่านๆ มา หลายปีที่ใช้ชีวิตคลุกคลีอยู่ในผับบาร์ของพัทยา ทำให้จอห์นเชื่อว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ใช้เงินซื้อได้
“ไม่เอา... ”
มาลีส่ายหน้า รู้แล้วว่าภัยร้ายกำลังจะมาถึงตัว หล่อนกำลังจะตกเป็นเหยื่อของสองผัวเมียที่วางแผนการอุบาทว์เอาไว้
“สามพัน”
ลุงจอห์นยิ้มกรุ้มกริ่ม รีบเพิ่มเงินให้ มองหน้ามาลีแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ในลิ้นชักหัวเตียง ล้วงเงินออกมาวางบนหัวเตียง
“ไม่นะ... ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว”
มาลีกำมือแน่นด้วยความโกรธ
“วันนี้ไม่ขาย... เดี๋ยววันหน้าเอ็งก็ขาย”
จอห์นมักจะตีค่าผู้หญิงต่ำเสมอ เพราะทุกวันนี้ป้าโฉมก็อยู่กับจอห์นด้วยความอดทน ต้องทำตัวเป็นเบี้ยล่างให้จอห์นเหยียบย่ำมาตลอด
อะไรที่จอห์นต้องการ... ป้าโฉมพร้อมจะจัดหาให้ทุกอย่างโดยไม่สนว่าจะถูกหรือผิด เพื่อแลกกับเงินแต่ละเดือนที่จอห์
