คืนคลั่งคุณ

บทที่สอง

@Valila Bar

สถานที่นัดหมายในคืนนี้คือบาร์หรูชั้นบนสุดของโรงแรมใจกลางมหานครที่สามารถเห็นทิวทัศน์เมืองกรุงรอบด้าน ธุรกิจแห่งนี้เป็นของการินหนึ่งในเพื่อนสนิทที่พายุวางใจที่สุด เมื่อเช้าพอคุยกับเทียนหอมเสร็จ หลังเธอออกไปทำงาน ด้านชายหนุ่มเองก็ต้องเข้าโชว์รูมเคลียร์ธุระต่าง ๆ เช่นกัน

แม้ตลอดทั้งวันภาพเหตุการณ์วาบหวามยังคงติดตาไม่จางหาย ความคิดเขาส่วนมากก็พะวักพะวนถึงเธอ ชายหนุ่มกลัวว่าหญิงสาวอาจรู้สึกแย่เพราะพฤติกรรมเลว ๆ ของตนเมื่อคืน ถึงเทียนหอมไม่แสดงออกก็ใช่ว่าข้างในเธอไม่เจ็บปวด

เพราะฉะนั้นเจ้าของร่างสูงจึงจ้ำอ้าวพาตนเองขึ้นมาชั้นบนก่อนยื่นการ์ดที่ปกติแล้วมักพกติดกายเสมอ แบล็กการ์ดสลักคำว่า VIP สีทองอร่ามชัดเจนว่าแขกคนนี้สำคัญเพียงใด

“VIP1 เชิญค่ะ” พนักงานสาวในชุดทักซีโดดำแย้มริมฝีปากสีแดงเลือดนก หล่อนผายมือตรงไปทางซอกทางเดินแคบ ๆ ซึ่งพายุคุ้นเคยเป็นอย่างดี ชายหนุ่มตรงดิ่งไปทางทิศดังกล่าวแล้วใช้คีย์การ์ดสแกนเปิดประตูกระจก

ติ๊ด!

ประตูเปิดออกพร้อมไฟสว่างวาบขึ้นทุกดวง พอไม่เห็นการินอยู่ข้างในตามนัดหมายไว้ พายุจึงพ่นลมหายใจหนัก ๆ เพราะเซ็งที่เพื่อนไม่ตรงเวลาจนทำให้ต้องกลับบ้านช้า ป่านนี้เทียนหอมคงตั้งโต๊ะอาหารมื้อค่ำเสร็จแล้วเป็นแน่

“ไอ้เวรเอ๊ย” เรียวปากหยักสบถคำหยาบ เพียงจินตนาการถึงหน้าเพื่อนเลวอารมณ์หงุดหงิดเริ่มปะทุ

เขาย่อกายนั่งลงวางแขนพาดโซฟา มือสากกำลังจะก้มหยิบสมาร์ตโฟนในกระเป๋ากางเกงเพื่อติดต่ออีกฝ่าย แต่ผู้มาใหม่ดันเรียกความสนใจทั้งหมดให้หันมอง

“ไฮ!” หล่อนยกมือทักทายตามประสาคนคุ้นเคย มือนุ่มวางกระเป๋า Birkin Himalaya จากแบรนด์ Hermes ลงบนโต๊ะหินอ่อนอย่างไม่ทะนุถนอมมากนัก

“หน้าเครียดเชียวเป็นไรอะ ผิดหวังมากเหรอที่เป็นลิตาไม่ใช่กาย” ลลิตาเลิกคิ้วถาม นัยน์ตาหวานฉ่ำแม้จ้องนิ่ง ๆ แต่ไม่ต่างจากเชื้อเพลิงชั้นดีที่สามารถปลุกความต้องการของบุรุษเพศ หล่อนมีสิ่งที่หล่อนถนัดมากที่สุดคือการโปรยเสน่ห์ให้เหยื่อโง่ ๆ หลงในวังวนความช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า

“สรุป? ลิตายังไม่สะใจ เลยบอกไอ้กายให้หลอกลมมา”

“ทำไมลมถึงคิดแบบนั้น ลิตาเคยทำร้ายลมที่ไหน อยู่ด้วยกันเราก็มีความสุขตลอดไม่ใช่เหรอ” หล่อนแสยะยิ้ม

“ไม่ขำ” พายุเห็นท่าทางไม่รู้สึกรู้สาก็โกรธขึ้นมา เขาเกลียดที่ลลิตาชอบทำเหมือนตนเองเป็นของไร้ค่า ทั้ง ๆ ที่คุณสมบัติอย่างเขาเทียบว่าที่เจ้าบ่าวหล่อนได้สบาย

“ลิตาไม่ขำ”

“…”

“แต่คิดถึงลม”

“หมายความว่าไงจะเล่นอะไรอีก เมื่อวานพึ่งประกาศแต่งงาน แต่วันนี้บอกว่าคิดถึง ลมไม่สนุกด้วยหรอกนะ”

“โธ่ซีเรียสอะไรขนาดนั้น ลมก็รู้นี่ยังไงวันหนึ่งลิตาก็ต้องแต่งงานกับผู้ชายดี ๆ สักคน แล้วคุณภพก็เป็นผู้ชายที่เหมาะกับลิตาในทุกด้าน”

ฟังหล่อนพูดจบก็หัวเราะในลำคอทันที ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกสมเพชตนเองเหลือเกิน

“หึ…”

“แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังสนุกกันได้นะ สนุกแบบที่เคยทำมาตลอดนั่นแหละมันก็น่าตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอ”

“…” ร่างสูงนิ่งไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด

ลลิตาเอื้อมมือรูดซิปปลดเดรสให้ร่วงลงสู่พื้นเชื่องช้า เมื่อขจัดปราการชั้นนอกเสร็จก็เผยผิวกายขาวผ่องที่สวมชุดชั้นในลูกไม้สีขาวซึ่งถูกปักเลื่อมด้วยเพชรอย่างดี

“ชุดชั้นในเจ้าสาวลิตาสั่งทำแล้วออกแบบเองเลยนะ ตอนแรกคิดว่าจะใส่วันแต่ง…” หล่อนยิ้มยั่วพลางก้าวเข้าใกล้อย่างมีชั้นเชิง

“แต่ลมได้เห็นเป็นคนแรกก่อนผู้ชายคนไหน” พูดจบก็หยิบบางอย่างออกจากกระเป๋า

มือข้างหนึ่งหล่อนถือถุงยางอนามัย ส่วนอีกข้างก็หยิบพอตไฟฟ้าขึ้นมาพ่นกลิ่นมินต์จางๆ ที่เขาชอบสูดดม

“เอาหน่อยไหม” พูดจบก็นั่งลงบนตักแกร่งทันที ใบหน้าหวานโน้มใกล้ชิดแค่คืบลมหายใจ เล่นเอาไฮโซหนุ่มร้อนวูบทั่วร่างกาย ปฏิเสธไม่ได้ความร้อนแรงของลลิตาเป็นสิ่งที่พายุโปรดปราน เขาและหล่อนเซ็กซ์จัด ซ้ำยังมีรสนิยมหลายอย่างเหมือนกัน

“ลิตาคิดถึงลมนะ… คิดถึง” เสี้ยวนาทีที่ริมฝีปากแดงกำลังทาบทับปากหยัก ภาพใครคนอีกคนกับเสียงร้องระงมของเธอแล่นผุดขึ้นกลางสมอง พายุผลักลติตาออกห่างราวของร้อน ใจเขาสับสนเพราะรู้สึกเหมือนกำลังทรยศเทียนหอม

“ลมเป็นอะไร” ด้านนางแมวยั่วสวาทก็รู้สึกประหลาดใจไม่เคยมีสักครั้งที่อีกฝ่ายปฏิเสธตนเอง

“เปล่า กลับก่อนนะ” พายุใช้มือเสยผมลวกๆ ก่อนลุกยืนเต็มความสูงและตรงดิ่งออกนอกห้องกว้างโดยไม่หันหลังกลับมาอีกเลย

อาการแปลก ๆ สร้างความหวั่นใจจนลลิตากดส่งข้อความหาการิน ทว่าชายหนุ่มตอบเพียงไม่รู้นั่นยิ่งทำให้หล่อนแทบคลั่ง ดาราสาวกำหมัดแน่นอยากแหกปากกรีดร้องแต่ต้องรักษาภาพลักษณ์ อย่างไรเสียสักวันหล่อนต้องรู้ให้ได้ว่าเพราะเหตุใดเพื่อนหนุ่มถึงเปลี่ยนไป

พายุเหมือนไม่ใช่คนเดิม!

ด้านเทียนหอมหลังจัดการปิดร้านเสร็จทีแรกเธอวางแผนจะกลับไปต้มสุกี้ร้อน ๆ ต้อนรับอากาศเย็นในวันฝนตก แต่ดาวเหนือกับน้องพนักงานดันชวนออกไปกินปิ้งย่างก่อน กว่าคนตัวเล็กจะขับรถกลับคฤหาสน์จึงเลยเวลากว่าปกติเกือบสี่ชั่วโมง

ณ เวลาใกล้สี่ทุ่มกว่ารถญี่ปุ่นคันเล็กก็เลี้ยวเข้าจอดตรงลานกว้าง มือนิ่มกดปุ่มดับเครื่องยนต์แล้วคว้าเสื้อกันหนาวตัวเก่งคลุมทับป้องกันไม่ให้ผมเปียก เธอหยิบกระเป๋าสะพายข้างใบจิ๋ววิ่งรีบ ๆ จนหยุดอยู่หน้าประตูบานใหญ่

“โอ๊ยชีวิต” หญิงสาวเสยผมลวก ๆ พร้อมทำหน้าหงุดหงิด ริมฝีปากซีดพึมพำเพียงลำพังไม่รู้ว่าฝนรักอะไรเธอนักหนา ถึงได้โปรยลงมาในจังหวะที่ไม่ต้องการพอดิบพอดี

“ถ้าไม่รีบกินยา หวัดเล่นงานแน่ ๆ ยายเทียนเอ๊ยแกซวยอะไรขนาดนี้” เพราะโดนฝนอย่างจังแถมเมื่อวานก็พักผ่อนน้อย คนภูมิต้านทานต่ำเข้าขั้นติดลบอย่างเธอคงไม่พ้นป่วยอีกเหมือนเคย เทียนหอมไม่ค่อยแข็งแรงเพราะป่วยออด ๆ แอด ๆ แบบนี้ตั้งแต่เด็ก

แม่ค้าคนสวยพ่นลมหายใจเซ็ง ๆ แล้วหมุนตัวเข้าคฤหาสน์โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนรอนานแล้ว แถมยังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดบ่งบอกว่าอารมณ์เสียได้ที่

ร่างเปียกชุ่มเดินเข้าข้างในตัวสั่นเทาไม่ต่างกับลูกนกตกน้ำ เล่นเอาชายหนุ่มที่นั่งจิบไวน์นิ่ง ๆ ตรงโซนเคาน์เตอร์บาร์ลุกยืน ก่อนก้าวเท้ารีบ ๆ ถึงตัวเธออย่างรวดเร็ว

“เทียน!” ดวงตาคมกริบสำรวจผู้มาใหม่ในทุกซอกทุกมุม

“ทำไมกลับดึกได้ขนาดนี้หรืออยากประชดพี่” พายุเลิกคิ้วถาม เสียงทุ้มปกติต่ำอยู่แล้วพอดุแบบนี้ยิ่งต่ำลงกว่าเก่าหลายเท่าตัว

“ฮะ… ประชด เทียนจะประชดพี่ทำไม” เทียนหอมเบิกตากว้าง เธองงเป็นไก่ตาแตกกับคำถามของชายหนุ่ม

“ไม่มีเหตุผลที่เทียนต้องทำอะไรแบบนั้น เมื่อเช้าเรายังปกติดีอยู่เลยพี่ลม”

“แต่เมื่อคืนเราไม่ปกติไง”

“…”

“ถึงพี่เมาแต่พี่ก็จำได้ราง ๆ เหมือนกันนะว่าคนที่นอนครางอยู่ใต้ร่างคือใคร”

“…” แค่ได้ยินลำคอหญิงสาวก็แห้งผากฉับพลัน หัวใจดวงน้อยประหนึ่งมีก้อนหินหนัก ๆ ถ่วงอยู่ตรงกลาง เพราะกำลังคิดอย่างน้อยใจว่าถ้าพายุจำได้จริง ทำไมเมื่อคืนเขาปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นตัวแทนลลิตา ถ้ามีสติก็ควรยั้งตนเองไว้สิไม่ใช่เห็นน้องสาวคนนี้เป็นแค่ที่ระบายอารมณ์

“พี่ลมจำได้ทุกอย่าง งั้นแสดงว่าเมื่อคืนพี่ก็รู้สึกตัวถูกไหมคะ”

พายุเงียบครู่หนึ่ง เขาเม้มปากตอบอย่างไม่เต็มคำแต่ก็ยอมรับแต่โดยดี

“…ครั้งแรกไม่” แสดงว่าสอง สามจนกระทั่งฟ้าสว่างชายหนุ่มรู้ตัว

“โอเคเทียนเข้าใจแล้ว” เทียนหอมฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในขมขื่น หญิงสาวเบือนหน้าหนียอมรับว่าวินาทีนี้หน้าเขาก็ไม่อยากมอง

“งั้นเทียนขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”

ไม่รู้อะไรดลใจให้ไฮโซหนุ่มคว้าเรียวแขนขาวไว้ ปกตินิสัยเอาแต่ใจอย่างพายุไม่เคยแยแสผู้หญิงคนไหน แต่กับเทียนหอมตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้น กลับมีบางอย่างแทรกซึมกลางหัวใจมันคือความรู้สึกที่ว่าเหมือนเขาจะใกล้คลั่งตายให้ได้เพียงไม่เป็นที่ต้องการของเธอ

“เทียน…”

“…” หญิงสาวไม่ตอบแต่ใช้สายตาว่างเปล่าสบตาเขาแทน

“พี่รู้เรื่องเมื่อวานพี่ผิด…แต่เทียนเองก็ผิดเหมือนกันไม่ใช่เหรอ จะมาโยนความผิดให้พี่ฝ่ายเดียวได้ยังไง” พายุพ่นลมหายใจหงุดหงิด ท่าทีชายหนุ่มตอนนี้เด็กอนุบาลยังดูออกว่ารำคาญเหลือเกิน สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือความยุ่งยากในความสัมพันธ์ และตอนนี้ระหว่างตนกับเทียนหอมเป็นอย่างนั้น แม้คนตัวเล็กเมินเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็จริง แต่ในใจเธอน่ะสิคงพังไม่เหลือชิ้นดี

“เทียนชอบพี่ตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือไง” ไฮโซหนุ่มเอ่ย เพราะรู้ตั้งนานแล้วว่าเทียนหอมมีใจให้ตัวเอง

“ที่ยอมเมื่อวานก็เพราะชอบพี่ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองไม่ใช่สเป็กพี่เลยสักนิดไม่ใช่เหรอเทียน”

“พี่ลม” เธอเม้มริมฝีปาก น้ำเสียงที่ใช้เรียกเขาเข้มขึ้นไม่เหลือภาพยายแก้มป่องน่าทะนุถนอมคนเก่า

“เทียนยอมเพราะชอบพี่น่ะใช่ แต่พี่ไม่เคยชอบเทียนไง ถ้าพี่ไม่ได้เมาจริงทำไมไม่หัดห้ามใจตัวเองบ้าง ทำไมพี่ยัง…”

“เอาต่อ” เขาเอ่ยถึงการกระทำซึ่งเธอไม่อยากได้ยินแบบตรงไปตรงมา ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเล่นเอาเทียนหอมกำหมัดแน่น

“พี่ไม่รู้ ไม่รู้จริง ๆ ว่ะเทียน พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไม”

“พี่แม่ง…” เทียนหอมสุดจะทนกับคนแบบเขา

“สามเดือน”

“สามเดือนอะไรของพี่?” เธอเม้มริมฝีปากก่อนเลิกคิ้วตั้งคำถาม

“ลองอยู่กันแบบสามีภรรยาจริง ๆ ไหม… แค่สามเดือน”

“พี่จะบ้าเหรอ พี่เห็นว่าเทียนชอบพี่รักพี่มากกว่าใช่ไหม พี่ถึงจะทำอะไรกับเทียนก็ได้…”

“ใช่เพราะพี่รู้ไงว่าเทียนรักพี่ชอบพี่มากกว่า พี่ถึงถามเทียนแบบนี้”

“หมายความว่าไง?”

“พี่กำลังให้โอกาสเทียนอยู่นะ”

“ให้โอกาส?”

“ได้อยู่กับคนที่หล่อแถมเซ็กซ์ดีขนาดนี้ ถ้าพี่หวั่นไหวจริง ๆ เทียนแม่งโคตรคุ้ม”

“…” เธอมองพายุตาค้าง เทียนหอมไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือคำพูดของผู้ชายที่เธอหลงรัก

นอกจากเขาจะมั่นหน้าแล้วพายุยังเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ชายหนุ่มดูมั่นใจมาก ๆ ว่าสุดท้ายแล้วอาจไม่มีทางหลงเสน่ห์เธอแน่ และคงสนุกกับของเล่นใหม่ตามประสาคนหวงของ หรือไม่บางทีอาจจะคิดว่ากำลังไถ่บาปด้วยร่างกายตนเอง เพราะไม่อยากให้เทียนหอมรู้สึกขาดทุนที่เป็นเมียเขาได้แค่คืนเดียว

“ผู้ชายเกรดพรีเมียมแบบนี้เทียนคิดดี ๆ นะว่าจะลองพิจารณาดูหรือเปล่า”

“…”

“ยังไงตอนนี้ผู้หญิงกับผู้ชายก็เท่าเทียมอยู่แล้ว ถ้าเทียนตกลงข้อเสนอพี่มีแต่กำไรนะ”

“พี่คิดว่าตัวเองเพอร์เฟกต์มาตลอดสินะ”

“ก็ใช่”

“…ก็ได้งั้นตกลง!”

“…”

“ในเมื่อพี่บอกว่าผู้หญิงกับผู้ชายเท่าเทียมกัน ถ้าหลังจากสามเดือนนี้เทียนไม่ได้รู้สึกกับพี่เหมือนเมื่อก่อน เราค่อยหย่ากันเงียบ ๆ แล้วทางใครทางมันโอเค้”

“ได้ ดีล”

“ในเมื่อพี่บอกว่าตัวเองกำลังให้โอกาสเทียนอยู่ งั้นเทียนเองก็จะให้โอกาสพี่เหมือนกัน งั้นเรามาทดลองอยู่กันแบบสามีภรรยากันเถอะเนอะ…”

“…”

“คุณสามี!” พอพูดจบหญิงสาวก็เขย่งปลายเท้าทำในสิ่งที่พายุคาดไม่ถึง ริมฝีปากอิ่มกดเบา ๆ บริเวณปากหยักก่อนขยิบตาให้หนึ่งทีแล้วจากไป