เจ้าขา
“นายอยู่ไหนหรอ” ฉันกรอกเสียงถามปลายสายออกไป เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด แต่เขากลับหายไปจากบ้านตั้งแต่เช้า แล้วมันก็ไม่ใช่วันแรกที่เขาหายไปบ่อยๆแบบนี้ แต่มันเป็นมาสักพักใหญ่ๆแล้ว เป็นตั้งแต่ที่เขาเห็นลูกของเขา
(ฉันมาหาลูกน่ะ โทษทีนะที่ไม่ได้บอก พอดีเห็นเธอนอนอยู่) ดีเจกรอกเสียงกลับมาด้วยน้ำเสียงปกติ
“อ๋อ แล้วจะกลับตอนไหนล่ะ” ฉันถามเขากลับไปอีกครั้ง
(ฉันยังไม่รู้เลย ถ้ายังไงเดี๋ยวโทรบอกอีกทีนะ) ดีเจตอบกลับ ก็วางสายไปเลย ฉันได้แต่มองหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ฉันไม่ได้โกรธที่เขาให้ความสำคัญกับลูกของเขาขนาดนี้ แต่ฉันโกรธตัวเองมากกว่า ที่ไม่สามารถมีลูกให้เขาได้ ทั้งที่เราพยายามอย่างมากแล้ว
และที่ฉันกลัวที่สุด ก็คือเขาได้กลับไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนั้น ฉันกลัวว่าเขาจะกลับไปหาเธอ กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไป ฉันยอมรับว่าฉันเชื่อว่าดีเจรักฉันจริง และฉันก็เชื่อด้วย ว่าเขาก็รักผู้
