ปาลิน
“เขาดูรู้สึกผิดและเสียใจมากนะ” พี่ขุนพลพูดขึ้นขณะนอนกอดกับฉันอยู่บนเตียง และฉันก็รู้ว่าเขาหมายถึงใคร
“ทุกอย่างก็มาจากการกระทำของเขานั่นแหละค่ะ” ฉันบอกพี่ขุนพลออกไปอย่างปลงๆ เพราะสิ่งที่เขาได้รับมันก็มาจากกระทำของเขาทั้งนั้น จะโทษใครได้
“แล้วลินล่ะ ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ขอโทษบ้างหรอ” พี่ขุนพลถาม
“ไม่รู้สิคะ ลินคิดว่ามันไม่ได้จำเป็นกับลินแล้ว เพราะสำหรับลิน ทุกอย่างมันจบไปหมดแล้ว” ที่ฉันไม่อยากฟังคำขอโทษของเขา ที่พยายามจะพูด ไม่ใช่ว่าฉันยังแค้นกับสิ่งที่เขาทำ แต่เพราะว่าฉันไม่อยากรื้อฟื้นมันแล้ว ฉันเก็บอดีตไว้เป็นสิ่งเตือนใจตัวเอง ไว้เป็นบทเรียนก็พอแล้ว เลยไม่อยากพูดถึงมัน
“หึ พี่ก็แล้วแต่ลินนั่นแหละ แต่สำหรับพี่ พี่ก็อยากให้ลินเปิดโอกาสให้เขาได้ขอโทษสักครั้งนะ ไม่ใช่ว่าพี่สงสารมันนะ แต่พี่เห็นสายตามันแล้วพี่หงุดหงิดว่ะ อีกอย่างเราสามคนคงต้องเกี่ยวข้องกันแบบนี้อีกนาน พี่คิดว่าถ้าเข
