ปาลิน
“พี่สายฟ้า” ระหว่างพวกฉันกำลังเดินไปที่ม้านั่ง เพื่อพาไอ้เรนโบว์ไปหาพี่สายฟ้า ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ซึ่งเป็นเสียงของยัยใยไหม ลูกเพื่อนแม่ของพี่สายฟ้า แต่นางคงชอบพี่สายฟ้านั่นแหละ ช่วงนี้มาบ่อยมาก แต่ก็ถูกเมินตลอด
“นางมาอีกแล้วว่ะ เอาไงตบเลยไหม” ฉันถามขึ้นอย่างไม่ชอบขี้หน้า คนเขามีแฟนอยู่แล้ว อีกอย่างผู้ชายเขาก็ไม่ได้เล่นกับตัวเอง แต่ก็ยังคงตามไม่หยุด
“รอให้หมดความอดทนก่อนเดี๋ยวกูจัดเอง” เรนโบว์ตอบกลับมา ก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่สายฟ้า
“สายฟ้า” ไอ้เรนโบว์เรียกแฟนมัน
“มาแล้วหรอ ไปกันเถอะ” พี่สายฟ้าลุกขึ้นจากการเกาะแขนของยัยใยไหมแล้วเดินมาหาเรนโบว์
“จะไปไหนกันหรอคะ ให้ใยไหมไปด้วยได้ไหม” ยัยใยไหมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แสนใสซื่อ(ตอแหล)
“ไม่มีใครคบหรือไง ถึงได้วิ่งตามคนอื่นเหมือนหมาวิ่งตามเจ้าของแบบนี้” ไอ้เรนโบว์ถามออกไป
“ทำไมเรนพูดไม่เพราะเลย นี่แหละนะไม่ได้โตมาในครอบครัวผู้
