ปาลิน
“เป็นไงเรา ไปหาหมอหน่อยไหม” เสียงของพี่ขุนพลถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร พักนิดหน่อย เดี๋ยวก็คงหาย” ฉันบอกพี่ขุนพลออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“แต่พี่เห็นว่าหนักขึ้นเรื่อยๆนะ” พี่ขุนพลคะยั้นคะยอฉันเหมือนเดิม
“ไว้พรุ่งนี้ถ้าไม่ดีขึ้นจริงๆ ลินจะไปนะ” ฉันบอกออกไป
ลืมบอกไปสินะ ว่าตั้งแต่วันที่ฉันก้าวออกจากผับกับพี่ขุนพล ฉันก็ให้เขาพาไปเก็บของที่คอนโดพี่ดีเจทันที และมาอยู่กับพี่ขุนพลที่นี่
ถามว่าทำไมฉันไม่กลับไปอยู่คอนโดของตัวเอง ง่ายๆเลย คือฉันกลัวว่าเขาจะไปหาฉันที่นั่น ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขาจะไปหาหรือไม่ แต่ฉันก็กันไว้ก่อน อีกอย่างฉันก็ติดต่อกับเพื่อนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้บอกพวกมันหรอก ว่าอยู่ที่ไหน
ส่วนที่พี่ขุนพลบอกให้ไปหาหมอ ก็เป็นเพราะอาการของฉัน ที่ทุกวันนี้อ้วกทุกวัน แถมน้ำหนักก็ลดด้วย แต่ฉันก็คิดว่าคงเป็นเพราะที่ฉันนอนไม่เพียงพอ เครียด บวกกับร้องไห้ทุกคืน มันเลยทำให้ฉันเป็น
