“เข้าไปไม่ได้ค่ะ”
เสียงดังโหวกเหวกโวยดังเข้ามานิ้วเรียวยาวที่กำลังเคาะแป้นพิมพ์กระทบกันเป็นจังหวะหยุดชะงักลง และเริ่มมีอารมณ์ขุ่นมัวเล็กน้อย เพราะเบนจามินไม่ชอบให้มีเสียงดังมารบกวนเวลาทำงาน
“เข้าไม่ได้นะคะ ท่านประธานกำลังทำงานอยู่ค่ะ”
“ถอยออกไป ถ้าเธอกล้าขัดฉันอีกเธอเจอดีแน่”
ผลัวะ!
“ไงคะที่รัก”
คิ้วเข้มชนเข้าหากันเมื่อรู้ว่านั้นเสียงใคร “คุณมาทำไมคริสติน่า”
“แหม.....ทำไมใช้น้ำเสียงห่างกันแบบนั้นละคะ ลืมช่วงเวลาดี ๆ ที่เราเคยมีให้กันไปแล้วเหรอคะที่รัก”
“คุณต้องการอะไร” เขาหยุดงานที่ทำและถอดแว่นกันแสงออกและนวดระหว่างคิ้วของตัวเองไปมา
“คริสติน่านวดให้นะคะ” เธอยิ้มหวานและขึ้นมานั่งบนตักอย่างถือวิสาสะ และใช้นิ้วเรียวที่ทาเล็บเจลมาอย่างดีนวดขมับของเขาไปมา
“ลงไป” เสียงทุ้มที่ติดดุเอ่ยและใช้สายตาข่มให้อีกฝ่ายกลัว
“คิดถึงสายตานี้ของคุณจังเลยค่ะ เห็นกี่ครั้งก็ตื่นเต้นไม่หาย จนอยากจะจับคุ
