“รูปนี้เป็นรูปคุณเบนจามิตอนเด็กจริงๆ เหรอคะ” วิเวียนยิ้มละมุนเมื่อเห็นรูปภาพวัยเด็กของชายหนุ่ม เขาช่างดูไร้เดียงสาซึ่งแตกต่างจากตอนนี้เป็นอย่างมาก
“ใช่...เจ้าเบนจามินตอนเด็กน่ารักน่าชังมาก แม่เขาหลงแล้วหลงอีก” โทมัสเอ่ยด้วยรอยยิ้มเพราะยังจำช่วงเวลานั้นได้ดี ที่ลูกชายอ้อนและติดเขาแจ ผิดกับตอนโตลิบลับตอนนี้อย่าให้พูดถึงเลยพูดแล้วปวดกบาลกับความดื้อรั้นและความที่ปากไม่ตรงกับใจของลูกชาย
“รูปนี้ตอนอายุเท่าไรค่ะ" เธอชี้ให้โทมัสดูรูปถ่ายที่เบนจามินถือไม้เบสบอลในชุดเบสบอลอย่างน่ารักเห็นแล้วรู้สึกเอ็นดูเสียไม่ได้
"10 ขวบน่ะ ตอนนั้นดื้อสุดๆ “
"น่ารักดีนะคะ" เธอยิ้มและหัวเราะและมองภาพใบหน้าของชายหนุ่มด้วยดวงตาที่ปลาบปลื้ม โทมัสเห็นก็รู้ได้ทันทีว่าลูกสะใภ้หลงรักลูกชายเขาเข้าให้ซะแล้ว
“หนูวิเวียนรักลูกชายพ่อไหม”
“……” วิเวียนนิ่งไม่ยอมตอบแต่เธอสบตากับพ่อสามีและในที่สุดก็ตัดสินใจตอบออกมา “หนูรักคุณเ
