เช้าวันใหม่แต่เป็นวันที่แตกต่างจากทุกวัน เบนจามินตื่นนอนมาโดยมีวิเวียนนอนหลับอยู่ข้างกาย แขนของเขาพาดอยู่ที่เอวคอดของเธอ และมีลูกน้อยที่นอนหลับที่เตียงของตัวเองที่ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก
เจ้าตัวเล็กหลับและนอนหายใจอย่างสม่ำเสมอและมีเสียงกรนออกมาเล็กน้อย จนเขาต้องอมยิ้มออกมา
แสงแดดอ่อน ๆ สาดเข้ามาจากหน้าต่างที่ผ้าม่านเปิดแง้มออกเล็กน้อย ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง และหันกลับมามองภาพตรงหน้าผู้หญิงที่เขาเคยทำร้ายด้วยคำพูดและความเฉยชา กำลังหลับอย่างสงบในบ้านหลังเดิม แต่ความหมายของคำว่าบ้านสำหรับเขากลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“ขอบคุณนะครับที่คุณยังอยู่กับผม” ชายหนุ่มพึมพำและจูบที่ขมับของหญิงสาวแผ่วเบา เพราะกลัวจะทำให้หญิงสาวตื่น
เสียงขยับตัวของหญิงสาวดึงความสนใจของเบนจามินให้กลับมา เพราะเขาหวังจะสวัสดีเธอตอนเช้า หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ ดวงตาของเธอยังคงมีร่องรอยของความเหนื่อยล้า แ
