“แบบนี้พี่ปราบเลยหมมดสนุกเลย แล้วดูซิ...ของกินยังำม่พร่องเลย ป่านอุตส่าห์ทำให้เต็มโต๊ะอ่ะ เฮ้อ! พี่แผนนะพี่แผน บอกแล้วว่าอย่าบุกตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้วเป็นไงล่ะทีนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกป่าน ไม่มีเพื่อนดื่มเดี๋ยวดื่มียวก็ได้ พี่ชินแล้ว ว่าแต่ตอนนี้พี่พาไอ้แผนเข้าไปนอนข้างในดีกว่า นั่งหลับแบบนี้เดี๋ยวก็ร่วงจากเก้าอี้ เจ็บตัวจะเป็นเรื่องใหญ่ไปอีก”
“พี่ปราบอุ้มพี่แผนไหวเหรอจ๊ะ”
“พี่ตัวใหญ่กว่ามันอีก แล้วไอ้เรื่องแบกเพื่อนเมานี่พี่ถนัดนัก เจอมาเยอะละ ไปดื่มที่ไหนมีแต่เพื่อนเมา มาๆ...เดี๋ยวพี่พามันเข้าบ้านเอง”
ว่าแล้วปราบก็เข้าไปประคองร่างของแผนให้ลุกขึ้น เพื่อนของเขายังมีสติอยู่เล็กน้อยแม้จะมีอาการเมามาย ได้ยินเสียงแผนครางอือ ๆ แต่ตาลืมไม่ขึ้น กลิ่นเหล้าเบียร์คละคลุ้งอวลรอบ ๆ ป่านแก้วก็ช่วยประคองอีกข้าง แต่จริง ๆ แล้วหล่อนทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าช่วยจับแขนและประคองตามไปเบา ๆ เหมือนเดินตามไปมากกว่า ปรา
