“พอก่อนจ้ะพี่ปราบ...ป่านรู้สึกร้อนๆ น่ะ เหล้านี่มันคงจะแรงจริงๆ ป่านขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนึงนะจ๊ะ...อุ๊ย!”
ป่านแก้วอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อหล่อนกำลังจะลุกขึ้นแต่จู่ ๆ ก็มึนๆ จนเซเกือบล้มดีว่าปราบเข้าไปคว้าตัวหล่อนไว้ได้ ขกอดหล่อนไว้แล้วประคองให้นั่งลงบนโซฟา ขณะนั้นป่านแก้วก็ยังรู้สึกตัวดีอยู่ หล่อนคิดว่าไม่ได้เมาแต่ก็รู้สึกวูบวาบข้างในอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขณะนั้นเองปราบกระซิบถามว่า
“ป่าน...นี่เมาแล้วเหรอ ดื่มเข้าไปนิดเดียวเอง”
บทที่ 7
“พี่ปราบ...ป่านไม่เมาหรอกนะจ๊ะ...อืม...แต่ก็มึนๆ หน่อยๆ”
“ไม่เมาแต่ก็เดินเซแล้วล่ะ...อืม...ป่านจ๊ะ...เวลาป่านดื่มเหล้าแล้วน่ารักจังเลย”
“อุ๊ย! จริงเหรอจ๊ะ น่ารักตรงไหนกันจ๊ะพี่ปราบ”
“ก็ป่านแก้มแดงเหมือนลูกชมพู่ ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารักมากเลยรู้ไหม”
เมื่อถูกชมซึ่งหน้าป่านแก้วก็ถึงกับเขินและยิ่งหน้าแดงมากขึ้นไปอีก มันทำให้เด็กสาวเกือบลืมไปว่าตอนนี้หล่อนกำลั
